New York en Washington April 2016

We hebben ver van te voren een tour geboekt bij het Pentagon. Omdat de security dermate streng is, moeten we ruim van tevoren aanwezig zijn. Overal worden we gecheckt, en nog eens gecheckt door breedgeschouderde en bewapende leden van US Army, geen tijd voor geintjes dus. Daan heeft (weliswaar in een game) het Pentagon al diverse keren verdedigd en verwacht dus eigenlijk wel een of andere award te krijgen.

Als we door alle security heen zijn, komen we in de wachtruimte. Helaas is dit de enige ruimte waar foto’s gemaakt mogen worden. Zelfs op internet, waar ik naderhand heb gekeken, vind ik bijna geen foto’s. Een drill instructor, type 2 meter hoog, 2 meter breed leest (red RJ: schreeuwt!) ons de les: AT ALL TIMES STAY WITH US! DO NOT, I REPEAT, DO NOT TAKE ANY PICTURES. ONCE WE EVEN SEE A GLIMPSE OF YOUR PHONE WE WILL, I REPEAT, WE WILL CONFISCATE IT!

Dappere Dodo als je dan nog iets durft … En alle mobieltjes gaan dus uit …

RJ for president …

De rondleiding zelf leidt door diverse gangen (5 zijden, 5 inner ‘circles’ met gangen, 5 verdiepingen) waar veel uitleg gegeven wordt over de vijf divisies; US Army, US Navy, US Air Force, US Marine Corps en de US Coast Guard. Samen vormen zij de Strijdkrachten van de Verenigde Staten.

Ook komt er veel geschiedenis aan bod waarbij aan de muren allemaal decoraties, foto’s en spullen uit verschillende oorlogen worden getoond.

Er is een route naar een Memorial Place waar de slachtoffers van 9/11 en dan specifiek van de aanval op het Pentagon zelf worden herdacht; dit ligt binnen in het Pentagon aan de zijde waar ook het vliegtuig ingevlogen is, en je kijkt uit op het Pentagon Memorial buiten. Het wordt ook hier weer zo mooi en vol respect gebracht dat ik er echt even met een brok in mijn keel sta.

Het gebouw is van alle gemakken voorzien; je kunt er rustig een tijd doorbrengen: kapper, winkels, postkantoor, medici; alles is aanwezig. Er zijn ruimtes om te slapen en in totaal 284 badkamers. Dit grote aantal komt door de rassenscheiding waarbij er aparte badkamers gebouwd werden voor blanken en donker gekleurde mensen.

De gehele rondleiding heeft de soldaat die de tour gaf overigens achteruit gelopen en ons zo geen moment uit het oog verloren. Hij stapte zelfs achteruit de roltrap op. Daarnaast loopt er achteraan onze groep ook een soldaat, dus de beveiliging is optimaal.

Overigens een leuk verhaal is de reden waarom het gebouw vijfhoekig en dus een Pentagon is; je verwacht allerlei spannende verhalen, maar uiteindelijk was dit optimaal gebruik maken van de grond die beschikbaar was, omdat er al een snelweg lag in deze vorm en het Pentagon daar dus optimaal inpaste.

Na de rondleiding lopen we om het gebouw heen zodat we bij het Pentagon Memorial komen. Er staat een bankje voor elk slachtoffer van de aanslag van 9/11. De bankjes staan in de vliegroute zoals het vliegtuig in het Pentagon gevlogen is. Het jongste slachtoffertje was 3 jaar oud.

Na deze indrukwekkende tour lopen we naar de overkant van de snelweg waar de Pentagon City Mall ligt. We lunchen bij de foodcourt en dan moet ik er aan geloven. Er wordt, weliswaar kortstondig, geshopt. En het regent niet eens buiten. Fleur slaagt bij Victoria Secret Pink voor enkele stoere boxershorts in felle kleuren, RJ kijkt zijn ogen uit bij de mooie zaken en we doen een pitstop bij Abercrombie.

Door de Macy’s snel naar buiten waar we een Lyft bestellen. Hetzelfde principe als de Uber taxi. Maar als nieuwe klant krijg je weer korting (red RJ: de eerste 10 ritten $ 5 korting, ideaal op korte afstanden dus) en daar wordt RJ heel blij van. Voor 2 dollar staan we even later bij het White House Visitors Center waar je in een leuke, gratis tentoonstelling een goed beeld krijgt van het leven in het Witte Huis. Met name de film die getoond wordt is erg interessant. Diverse presidenten spreken over hun tijd in het Witte Huis met opnames en foto’s uit huiselijke kring.

Ook het Witte Huis staat symbool voor alles waar Amerika voor staat. De Obama’s verwoorden het mooi: There is more that unites us than divides us!

Dan is het vier uur en krijgen we bericht dat Facebookvriendin Petra klaar is met haar tour. We lopen naar Elephant & Castle, een gezellige bar met restaurant.

Petra woont hier al heel lang en schrijft dagelijks een blog waardoor je het gevoel hebt dat je haar en haar gezin al kent. Het is dan ook erg leuk om elkaar eindelijk ‘live’ te ontmoeten. We hadden afgesproken om wat te drinken. Als haar man Rick haar komt halen, besluiten we om met zijn allen ter plekke ook wat te eten en we hebben een erg gezellige avond. Helaas was Rick er nog niet toen de foto gemaakt werd.

Als we thuis zijn, zoekt Fleur haar gevonden muntgeld bij elkaar. Tijdens onze trip heeft zij om de haverklap geld gevonden. We spreken met haar af dat ze nu genoeg geoefend heeft en dat ze voor het grote geld mag gaan.

Wij gaan na een ‘stevig’ ontbijt op ons gemak richting Newark en kijken terug op een geweldige, maar ook intensieve trip. We hebben eigenlijk nog geen zin om te gaan, en zelfs de vogels buiten hebben er sc…t aan, gezien de aanblik van onze auto …

De foto’s van kip en pasta tijdens de vlucht kennen jullie wel dus we nemen voor nu afscheid. We hebben ruim 70 km gelopen afgelopen week. Heel veel gezien en ervaren en vooral een grandioze tijd gehad met zijn vieren. Wat hebben we ook genoten van de reacties van jullie. Weet dat we het heerlijk vinden dat jullie met ons mee reizen, heel veel dank daarvoor.  We zijn weer veel mooie herinneringen rijker.

Het appartement van Matt en Justin ligt in een rustige, mooie straat. Het ziet er van binnen ook prachtig uit, MAAR…..de WiFi is niet denderend. En de combinatie van de uberpuber en een slecht werkende WiFi zorgt op zijn zachtst gezegd voor enige stress. Na enigszins verwilderd door het huis gelopen te hebben, heeft hij op de bank in de kamer de perfecte plek gevonden om toch vooral in contact te blijven met de vrienden thuis. De bank is vlak naast onze slaapkamer gelegen en als we dan eindelijk in bed liggen horen we uit de kamer een stem: “Haal jullie niks in je hoofd, want ik hoor alles.” Onnodig te zeggen dat we de hele nacht stijf als een plank ieder aan een kant van het bed hebben gelegen..

 

De volgende ochtend draai ik alle was terwijl buiten de regen gestaag naar beneden valt. We besluiten toch maar op pad te gaan en de eerste stop is bij het Witte Huis en het naastgelegen Ministerie van Financiën.

De bewaking is op en top; overal zie je leden van de Secret Service en dat vindt met name Daan wel heel erg stoer.

Obama is thuis, maar jammer genoeg zijn we niet uitgenodigd voor de thee. Persoonlijk moet ik er toch echt niet aan denken dat iemand als Donald Trump hier de volgende periode zou komen te wonen.

Als Obama naar buiten kijkt, ziet hij demonstranten zitten; dat lijkt me toch akelig om aan te wennen.

Washington is een stad vol met prachtige gebouwen; hoogbouw kom je hier niet tegen.

In het blog van Petra Engle lees ik vaak over Old Ebbitt Grill en we besluiten daar te gaan lunchen. Een prachtige jonge Afro-Amerikaanse vrouw helpt ons en als ze Daan dan ook nog Babe noemt, kan de dag al niet meer stuk.

In de miezerregen lopen we verder naar de andere kant van het Witte Huis waarvandaan we het Washington Monument kunnen zien. De kaartjes hiervoor bleken voor de komende drie dagen al uitverkocht te zijn!

We steken over naar de Reflecting Pool en komen aan bij het World War II Memorial. In dit gebied staan veel monumenten en allemaal staan ze bol van de symboliek. Het is een prachtig gebied en het lezen van de teksten en de gedachtes achter de diverse monumenten bezorgt vaak kippenvel.

De afstanden zijn aanzienlijk; voor het oog lijkt het dichter bij dan in de werkelijkheid.

We lopen door naar het Lincoln Memorial.

Het uitzicht vanaf de voeten van Lincoln over de Reflecting Pool is prachtig; zelfs in dit weer. We worden aardig nat en ik voel mijn haren langzaam maar zeker volume verliezen. De paraplus van andere mensen zien er verleidelijk uit.

Een van de mooiste monumenten vind ik het Korean War Veterans Monument. We kijken er lang bij en zoeken allerlei wetenswaardigheden op via oa wikipedia. We vertellen uitgebreid over begrippen als honor en respect, wat bij alle monumenten weer terug komt.

We gaan nu verder naar het Martin Luther King Jr. Memorial. Terwijl de regen steeds harder uit de hemel komt vallen, maken we snel foto’s en bekijken de teksten die zeker nu weer heel erg actueel zijn.

Dan besluiten we naar huis te gaan; we zijn inmiddels aardig nat geworden en Daan, die boven mij uit toornt en recht op mijn hoofd kijkt, wijst mij er fijntjes op dat de uitgroei met mijn ingezakte haar wel erg duidelijk te zien is; hoogste tijd dus om terug naar het appartement te gaan. We nemen even onze rust en lezen wat, waarna we in Georgetown, de studentenwijk van Washington, een hapje gaan eten bij J.Paul’s.

Op de terugweg rijden we langs het prachtig verlichte Capitool waar we nog even vol bewondering een blik op werpen. Morgenochtend moeten we vroeg op, want we hebben een tour gepland in het Pentagon. En ja, Daan slaapt ook nu weer op de bank….

We laten Graciela’s Paradise achter ons en gaan met de auto verder op weg (red RJ: opgehaald bij Newark, en mijn charme-offensief ten spijt, slechts een upgrade naar een Nissan Pathfinder …). Dichtbij ons appartement ligt Carlo’s Bakery van de TLC-serie Cake Boss. Heel toevallig leidt de weg om de stad uit te komen vlak langs zijn zaak; dan kun je uiteraard niet doorrijden. De wijk heet Hoboken en is erg gezellig met veel opgeknapte gebouwen.

Binnen is het een walhalla van lekkernijen en uiteraard veel merchandise.

Opeens komt de zus van Buddy de zaak inlopen die ik meteen herken uit de realityserie.

We kiezen allemaal iets lekkers uit voor lunch onderweg en laten het uitzicht op NYC nu definitief achter ons.

Al snel verliezen de kids hun belangstelling voor de omgeving..

Onlosmakelijk verbonden met een USA vakantie.. (red RJ: een Large, die neem ik dus echt nooit meer … dit was dus mijn lunch, echt zo groot …)

Na 2 uur rijden komen we in het Amish-gebied van Pennsylvania. We hopen dat we iets kunnen zien van hun levensstijl en worden op onze wenken bediend! Huizen met koetsjes, waslijnen vol met hun klederdracht en mannen, jong en oud, die met paard en handwerktuigen op het land aan het werken zijn, alsof je in een openluchtmuseum rondloopt!

De Amish zijn gevlucht uit Zwitserland en Zuid-Duitsland omdat ze daar vervolgd werden voor hun geloof (what else is new). In Pennsylvania heeft de toenmalige leider van dit gebied, William Penn, er voor gezorgd dat diverse vervolgde groeperingen zich hier mochten vestigen en vrij hun geloof mochten beoefenen. Pennsylvania was ook de staat waar al vroeg de slavernij werd afgeschaft. De levensstijl van de Amish vind ik intrigerend; in een wereld waar alles en iedereen binnen handbereik is, leven zij bijna volledig zelfvoorzienend erg letterlijk volgens de bijbel in hun eigen wereld, waarbij het gezinsleven en loyaal zijn aan je geloof een zeer belangrijke plaats inneemt. Ze willen heel bewust zo min mogelijk contact met de moderne wereld en het lijkt alsof je een stap 100 jaar terug in de tijd maakt.

Onderweg komen we een winkel tegen, gerund door de Amish. Als je dan je auto naast (parkeerplaatsen met) koetsen zet, is dat een heel vreemde gewaarwording. We hebben niks nodig, maar dat maakt niet uit; ik verzin wel wat; dit MOET ik zien.

Ze zijn ontzettend vriendelijk, praten onderling een soort Duits dialect. Ook hier wordt geen gebruik gemaakt van elektriciteit. De lampen branden op gas en buiten zie je grote propyleentanks waar bv de koelcel mee gekoeld wordt.

Mannen en vrouwen in hun typische kledingstijl.

Ook de Amish laden hun boodschappen in de kofferbak…

Het liefst zou ik ze het hemd van hun lijf vragen, maar dat durf ik toch niet.

We rijden door het plaatsje Intercourse; de naam zorgt, hoe kan het ook anders, tot grote hilariteit op de achterbank. Intercourse is een gezellig plaatsje waar veel ambachtswinkels te vinden zijn waar producten, gemaakt door de Amish, te koop zijn.

We zien de Amish overal lopen, in hun koetsjes rijden (met wel lichten om richting aan te geven) of op een soort stepfietsen steppen. De reden dat ze geen gewone fietsen (en dus ook geen auto’s) gebruiken, is dat deze harder gaan dan paard en wagen en de wereld daardoor een groter bereik krijgt. Hier kiezen ze bewust niet voor.

Als je dit verkeersbord regelmatig tegenkomt, kijk je wel vreemd op.

Na Intercourse rijden we door naar Lancaster. De omgeving is werkelijk prachtig!

In Pennsylvania zijn heel veel covered bridges. Doordat hier zo veel riviertjes en andere wateren zijn, werden er al vroeg veel bruggen gebouwd voor de bevolking. Deze waren echter nog van hout dus aan verval onderhevig. In plaats van af te breken zijn ze bedekt zodat ze langer beschermd blijven en Pennsylvania staat bekend om zijn hoeveelheid van deze bruggen; RJ heeft er over gelezen en wil op weg naar Lancaster graag eens zo’n brug zien. We rijden ook hier weer een heel deel door het binnenland waardoor je een erg mooi beeld krijgt van de omgeving.

In Lancaster bezoeken we The Amish Farm en House waar we een rondleiding krijgen door een oud Amish huis en alles uitgelegd krijgen over deze gemeenschap.

Als er tijdens de rondleiding verteld wordt dat de Amish geen elektriciteit gebruiken, vraagt Daan heel verschrikt hoe het dan met de wifi gaat. Er wordt uitgelegd dat de Amish geen gebruik maken van computers en wifi; Daan moet bijna aan de beademing!  Als kanttekening moet hierbij worden opgemerkt dat ook hier groepen zijn die hier toleranter mee omgaan. Zij worden echter door conservatieve Amish niet als echte Amish beschouwd.

Tot aan hun doop of huwelijk is er een periode dat de jongeren wel het leven zoals wij kennen mogen ontdekken. Dit wordt rumspringa genoemd en zo kun je een betere keus maken of je ook echt tot de Amish wil behoren. Zoals Debrah, die de rondleiding verzorgt zegt, all the fun is over after marriage. Ik zie RJ meteen een gezicht trekken…alle hoop de bodem ingeslagen ;-).

Houd je je niet aan de regels dan word je bestraft door middel van shunning; je bestaat niet meer voor ze, zelfs niet voor je familie. De ernst van de overtreding bepaalt hoe lang deze periode duurt, het kan zelfs levenslang zijn.

Fleur wordt naar voren gehaald om de kleding te demonstreren. Met een lang gezicht, terwijl haar broer tranen lachend veilig achteraan gaat staan en wij volop foto’s schieten.

 

Amish school

Kinderen krijgen onderwijs totdat ze een jaar of 13/14 zijn. Vergaren van kennis wordt beschouwd als ijdelheid; werken als bidden dus een groot goed. Voor de tigste keer bromt Daan dat hij gek zou worden.

We verlaten Pennsylvania en zijn ontzettend blij dat we dit allemaal gezien hebben. Maryland biedt ook weer een prachtige omgeving onderweg naar Washington.

We maken een dinerstop bij Texas Roadhouse (red RJ: eindelijk weer even een echt groot stuk vlees, de porterhouse !) en komen laat in de avond aan bij het appartement van Matt en Justin waar we de komende nachten zullen slapen.

Echt een prachtig appartement en mannen naar mijn hart!

Heel vroeg komt Fleur de kamer op; ze heeft met Daan gepraat…. Oh oh denk ik al meteen en ik krijg gelijk. “Jij zet gewoon mijn foto’s in het blog zonder dat ik heb gezegd dat ik dat goed vind en jij moet alles van jou altijd tien keer nakijken”. Daan leunt tevreden achterover, zijn werk zit er op. Fijn, komt na Puber Perfect ook Prille Puber een duit in het zakje doen. Grote Smurf, moeten we nog ver?

We gaan naar Chelsea Market waar we langs de gezellige winkeltjes lopen.

 

En dan door naar The High Line Park met zijn vele doorkijkjes.

 

Hmm, ze kennen me goed hier.. inparkeren behoort niet tot mijn talenten en dat is totaal geen geheim. Ik ben degene die je tien blokken ziet rijden om een plekje te vinden ter grootte van een bus om mijn kia in te zetten.

 

 

Nadat we de hele High Line gelopen hebben, waar ze overigens heel veel aan het bouwen zijn, gaan we terug naar 20th street. Hier is Kleinfeld gevestigd, de bruidszaak uit “Say yes to the dress”. Sinds ik dit programma heb gezien, is strijken opeens geen ramp meer. Op de zendtijd zet ik alles klaar en verenig het nuttige met het aangename waarbij ik luidkeels “meecommentaar” op de jurken, heerlijk !

RJ gaat even vragen of we een blik binnen mogen werpen terwijl ik veilig buiten blijf staan. Dit soort dingen durf ik echt niet en Daan maakt al volop kipgeluiden die ik wijselijk negeer.

We mogen even binnen kijken, maar niet echt de zaak binnen omdat er opnames worden gemaakt. Leuk om dit gezien te hebben!

Bij onderstaande foto’s loopt Daan echt weg, zijn limiet is weer bereikt en de enige reden dat hij toch in de buurt blijft, is dat we hem gepaaid hebben om naar zijn walhalla te gaan, de sneakerstore Flight Club.

We wandelen verder door de wijk Chelsea. Erg gezellig met veel leuke zaakjes, mooie panden en allerlei restaurantjes. Eigenlijk veel sfeervoller dan Fifth avenue.

 

Union Square Park

En dan Daan’s paradijs. Er wordt druk geappt met Ian die vanuit Nederland exacte aanwijzingen geeft van welke schoenen foto’s gemaakt moeten worden. Daan heeft zijn verlanglijst al klaar en staat bijna te kwijlen boven een paar sneakers van 550 euro.

Dan is het tijd voor koffie en begint het voor het eerst in dagen te regenen.

Macy’s biedt onderdak en vertier en wandelend door de enorme zaak ontmoeten we elkaar. We kijken elkaar aan en weten meteen dat we voor elkaar bestemd zijn. Ik probeer nog door te lopen, maar zijn verschijning heeft zo’n aantrekkingskracht dat ik het niet kan weerstaan. Langzaam loop ik terug, strijk zacht langs zijn lichaam en fluister: ‘Ik hou ook van jou”. En nu zijn we een setje, love at first sight!

Het is half 7 als we naar buiten komen en na weer een lange dag kilometers maken, ruim 11km, is het laatste dat ik wil zien een fitness klas die ons aanspoort “to move that body”… wegwezen hier!

We hebben gereserveerd bij O’Reilly’s Bar and Kitchen waar we lekker eten. Het is happy hour en voor ons laaste avondmaal in NYC bestellen we beide een cocktail om de vakantie te vieren. RJ houdt er niet van. Niet getreurd, stand by your man is mijn motto en ik schiet hem te hulp, zo ben ik wel weer dan.

Leuke, gezellige pub met lekker eten. Waar je alleen bij op moet letten, is dat op veel plekken in NYC de tip al in de rekening zit en dat ook vermeld wordt. Maar er staat ook nog ruimte voor extra tip waardoor je twee keer fooi geeft als je niet oplet (red RJ: uiteraard zijn ze dan bij mij aan het verkeerde adres).

Fleur zit inmiddels bijna rechtop te slapen. Ons plan om Top of the Rocks nog op te gaan, laten we varen. Alleen Times Square by night wil ze echt nog heel graag zien dus dat doen we.

Deze dagen in NYC heb ik voor het eerst op sneakers doorgebracht. Ik en sneakers zijn geen match made in heaven, maar op de oude dag moet je je wat aanpassen. New Balance aan mijn voeten wat volgens Daan eigenlijk alleen geschikt was voor “hippe, jonge moeders”. Skechers waren mij ook aanbevolen, maar die stonden met stipnotering op de lijst What Not To Wear en zoonlief was onverbiddelijk.

Laatste blik op NYC, morgen gaan we verder richting Washington.

We hebben een onrustige nacht. Graciela van de bovenverdieping heeft zo te horen een fiesta. En met een houten vloer zorgt dat voor een ritmisch gekraak van voetstappen waarbij ik alleen maar hoop dat de vloer het houdt en ze niet dadelijk gezellig een verdieping lager ligt. Het appartement is trouwens al een bezienswaardigheid op zich: ik heb inmiddels 7 verschillende kleuren geteld op de muren wat met drie ruimtes best een prestatie is. Prachtige beeldjes, passend bij het servies en als hoogtepunt is er een grote spiegel bij ons bed en in het bed ook nog spiegelstukjes verwerkt. Foei Graciela toch..

We nemen de bus, die ons naar 42th street brengt

Dit is het gebied waar veel grote Broadwayshows en musicals getoond worden, bekend als het theaterdistrict. Voorheen was dit de hoerenbuurt (…”dat heet prostituee hoor mam, en dan zeg je tegen ons dat wij op onze taal moeten letten”….zucht)

Bij Bryant Park zien we het Empire State Building trots boven de gebouwen uit steken.

Ook tijdens vakantie gaat het werk van RJ gewoon door, maar zeg zou zelf … er zijn kantoren met minder leuke uitzichten.

Schoenenpoetsers hard aan het werk.

Als fervent Sex and the City fan, moet ik toch een bezoekje brengen aan de Magnolia Bakery. Hier verkopen ze de lekkerste cupcakes van heel New York en als zelfs Carrie dat vindt dan moet het wel waar zijn!

We lopen naar Rockefeller Centre waar nu in plaats van de kerstboom en de schaatsbaan een gezellig terras is opgezet. Op een bankje in de zon genieten we van het lekkers…echter niet zo charmant als op de foto van Carrie, ik word zelfs door RJ uitgelachen..

“Echt….een foto terwijl  ik eten in mijn mond stop…no way”

We lopen verder langs St. Patricks Cathedral, deze Rooms-Katholieke kerk behoort tot een van de grootste kerken ter wereld. Volgens Wikipedia kostte de grond toen het gekocht werd in 1810 11.000 dollar. Een aardige investering lijkt me aangezien we hier midden op 5th avenue staan.

Tegenover St. Patricks draagt Atlas zijn zware last.

Mochten we nog trek krijgen: hier is kennelijk wel een tafeltje vrij in goed gezelschap.

Gezien de verkiezingen die op dit moment veel aandacht trekken in de VS bekijken we Trump Tower van binnen, het is een en al pracht en praal.  Daan moet duidelijk niet veel hebben van Trump als verkiezingskandidaat en als een volleerd Charles Groenhuijsen doet hij Fleur uitgebreid verslag.

Uiteraard moet er op 5th Ave ook even in de winkels gekeken worden waarbij de Nike store als eerste wordt bezocht.

We beginnen trek te krijgen en zoeken een plekje waar we snel wat kunnen eten. Het wordt All About Food aan 58th street waar ze alles vers maken; de burgers, panini’s, salades en smoothies worden ter plekke goed gevuld en met verse ingrediënten bereid. Qua inrichting niet top, maar echt erg lekker!

Auto’s met een boodschap..

De beroemde Apple store

We lopen richting Central Park waar volop foto’s gemaakt worden van de tulpen die hier geplant zijn.

De koetsjes staan klaar, maar daar steken de kinderen een stokje voor. Dat kleffe gedoe van ons moeten ze al meer dan genoeg aanzien en “wie weet wat jullie dan weer gaan doen”.

Langs de Zoo van Central Park, waar we even een blik werpen op de zeeleeuwen.

Het Carillon bij Central Park trekt veel bekijks.

In het park zelf is het een drukte van belang; het is Pesach (Joodse feestdag) en je ziet overal Joodse families met hun typische kleding en haardracht. In stilte doe ik een schietgebedje want ik moet meteen denken aan onderstaand filmpje dat Daan doorstuurde met de woorden..”precies Fleur”.

Seinend met mijn ogen loopt ze gelukkig door en het gevaar is afgewend.

 

Nadat we langs Alice in Wonderland zijn gelopen en er inmiddels weer 10 kilometer op hebben zitten, geef ik de spreekwoordelijke pijp aan Maarten. Als ik nog een stap moet zetten, kunnen ze beter een takelwagen laten komen, want ik ben op. RJ glundert nog dat ik geluk heb met zo’n jongere vriend (1,5 jaar) en waar mij dat normaal gesproken doet opveren, heeft dat nu geen effect meer; nul, nada, niets.

We nemen een Uber en dankbaar ga ik zitten. De Roemeense chauffeur schijnt nogal levensmoe te zijn en met samengeknepen billen zit ik op de achterbank terwijl we al toeterend door de spits van de ene baan naar de andere schieten. In de tussentijd weet hij ook nog zijn hele levensverhaal te vertellen en aan het eind van de rit verwacht ik bijna uitgenodigd te worden voor de eerstvolgende verjaardag.

Het is half 6 als we in het appartement aankomen. We bestellen sushi en gaan de rest van de avond met de voetjes hoog.

Na een vroege start staan we om 8.15 uur bij Battery Park. We hebben een afspraak met een dame op stand, Lady Liberty wacht op ons. We hebben tickets gereserveerd waarmee we ook in ‘The Crown’ mogen. Aangezien de tickets daarvoor beperkt zijn per dag, is het aan te raden om dat op tijd te reserveren.

One World op de achtergrond, hier gaan we vanmiddag naar toe.

Op de boot naar Liberty Island wanen we ons veilig..

Ook hier is weer volop controle om binnen te komen, tassen en lijf en leden worden volop gecheckt. Binnen is een uitgebreide tentoonstelling over het vrijheidsbeeld en hoe het ontstaan is. Je kunt zowel met de trap als met de lift tot boven in de voet komen.  Het laatste stuk naar de Kroon gaat per wenteltrap.

De binnenkant van het vrijheidsbeeld lijkt qua constructie op de Eiffeltoren en is ook ontworpen door mijnheer Eiffel.

Het uitzicht op Ellis Island is vanaf de sokkel al geweldig!

Een krappe wenteltrap brengt je verder naar de Kroon, langs de binnenkant van haar hoofd. De Kroon heeft 7 punten die symbool staan voor de 7 continenten. Het beeld zelf staat voor vrijheid, een van de kernwaarden van VS.

Gezicht van Lady Liberty vanaf de binnenkant via de wenteltrap

 Uitzicht op ‘The Torch’

 De wenteltrap

Het fototoestel van RJ maakt een selfie als je er “smile” tegen zegt. Het gehoor is echter niet zo denderend en zo staan we met zijn drieën een hele tijd heel hard “SMILE….SMILE” te roepen. We worden vreemd aangekeken (nee, we hebben het niet tegen jullie, maar tegen de telefoon) en Daan,  ons uit de grond van zijn hart verwensend, is druk aan het zoeken naar ontsnappingsmogelijkheden.

The Sphere, een metalen bouwwerk wat tussen de twee World Trade center gebouwen in stond en redelijk in tact is gebleven, wat nu in Battery Park staat met een eeuwigdurende vlam erbij als eerbetoon aan de slachtoffers van 9/11

Hierna lopen we door naar het Deloitte kantoor, tegenover de Charging Bull, waar RJ de kids laat zien waar hij gewerkt heeft in de tijd dat hij hier woonde.

Wall Street ligt hier vlakbij en we lopen door de straten waarbij met name Daan er niet over uit komt hoe hoog alle gebouwen hier zijn.

 New York Stock Exchange; Wall Street

Federal Hall, tegenover de New York Stock Exchange (waar de inauguratie van George Washington als eerste president van Amerika heeft plaatsgevonden)

 Trinity Church

Na Wall Street lopen we richting Ground Zero. Er is een memorial viering waarbij politie, brandweer en het leger een grote rol spelen. De waardering en het respect voor deze mensen klinkt door de straten, daar kunnen we in Nederland nog een voorbeeld aan nemen.

Aangekomen bij het 9/11 Memorial zijn we allemaal onder de indruk. Het is een raar idee dat Fleur nog niet eens geboren was ten tijde van de aanslag. Daan legt haar exact uit wat er op deze plek gebeurd is. Hij heeft vage plannen om misschien geschiedenis leraar te worden en zo te horen is dat geen gek plan.

Aangezien we niet exact wisten hoe laat we hier zouden zijn, kopen we ter plekke online de kaarten voor het One World Observatory. Je kiest je tijdstip en de barcode op je mobiel is genoeg om toegang te krijgen. De lift is een attractie op zich; in ongeveer 46 seconden ben je op 102e verdieping waar het 360 graden uitzicht op New York echt fenomenaal is.

Vanaf grote hoogte kijkt Fleur hier recht in het 9/11 Memorial. Daan heeft haar verteld van de wanhoop waarmee slachtoffers uit de brandende Twin Towers zijn gesprongen en ze komt er niet over uit.

St. Paul’s Chapel is door de aanslag niet beschadigd terwijl de kerk vlakbij stond en omliggende gebouwen wel schade hadden. Voor veel Amerikanen was dit gebouw in de dagen en maanden na de ramp een soort toevluchtsoord om te bidden en rust te vinden. Binnen zie je dan ook smeekbeden om hun geliefden terug te vinden en uitingen van rouw.

We zijn even toe aan pauze en in City Hall Park vinden we een mooie plek om even bij te tanken. Starbucks is hierbij een goede vriend!

Let weer op het gezicht van Daan…hij is inmiddels in staat om het eerste vliegtuig naar huis te nemen als we nog een keer SMILE roepen…

Na City Hall lopen we richting Brooklyn Bridge waar een groep straatartiesten hun kunsten laat zien. Een goede tip voor mijn ochtendgymnastiek morgenochtend.

En nu HET MOMENT SUPREME!!!! Zich veilig wanend en ver van vrienden en bekenden…..(tromgeroffel)……slaat mijn bijna 16-jarige zoon EEN ARM OM MIJ HEEN!!! Bewijs is snel geknipt en wat er ook gebeurt als we weer terug zijn…we always have NY!

Na Brooklyn Bridge lopen we verder langs de court buildings

op weg naar Chinatown.

Hier worden door de bewoners van dit gebied in het Columbus Park allerlei kaartspelen gedaan en op aparte instrumenten aparte muziek gemaakt. Een oude vrouw zingt er bij, echter zo ontzettend vals dat ik waarschuwend kijk als ik de mondhoeken van de kids al gevaarlijk omhoog zie gaan (luister ECHT even het filmpje …).

Chinatown loopt over in Little Italy waar we door de straatjes wandelen en kijken, kijken en nog eens kijken. Zo ervaar je New York het beste, lopend, kijkend, ruikend.

Handbag Heaven, you’ve got to love Little Italy…

 Italian style

Dan is het bijna half 6 en nemen we een Uber naar Times Square. Hier komen we ook nog terug als het avond is, maar Fleur wilde alvast heel graag kijken.

Na lekker gegeten te hebben bij Daniela Trattoria (www.danielarestaurant.com) gaan we richting busstation, Port Authority Bus Terminal. Er is een verbinding vanaf hier, een blok van Times Square, rechtstreeks naar ons appartement; de bus stopt echt voor de deur.

 

Na een busrit van ca. 20 minuten kan ik nog net de laatste paar stappen zetten om op bed te ploffen en niet meer op te staan. We hebben dik 15 km gelopen, het is mooi geweest voor vandaag. In the city that never sleeps, kunnen wij onze ogen niet meer open houden.

Herzlich willkommen op Dusseldorf airport, op weg naar de US voor een week New York en Washington met Daan en Fleur. De auto staat veilig geparkeerd voor een week, Shy logeert bij Sanne en Ian past op het huis. Ready to go dus. Blog doen we weer, maar minder tekst aangezien het intensieve dagen worden.  Wat een cadeau om de kinderen dit te kunnen laten zien en ervaren!

Grote opluchting als je als puber weer wifi hebt tijdens het wachten en je weer contact hebt met “echte mensen” ipv ouders…

Je merkt dat de controles echt verscherpt zijn. Dat geeft aan de ene kant een veiliger gevoel, maar zorgt ook voor lange rijen met mensen die net op tijd nog hun vliegtuig halen. Bij de security check moeten opeens vesten, blousjes etc allemaal uit. De eerste paniek ontstaat al…heb je ’s ochtends net heel tactisch een blouse gekozen die ietwat om de…laten we zeggen…gezelligheidszones valt, en moet dat nu uit en plein public!

De vader hier voor ons in de rij was trouwens heel uitgebreid aan het uitleggen dat statistisch gezien de kans op een vliegtuigongeluk veel minder is, maar ALS er iets gebeurt, de gevolgen veel groter zijn. Een leuk onderhoudend gesprekje zo vlak voor take off…NOT.

We vliegen met Lufthansa, een nieuwe A340-600, die al staat te wachten op ons.

Na de maaltijd kwamen de aardige stewardessen ook nog langs met Baileys! Daan kreeg ook de vraag voor Baileys of cognac, gaf braaf als antwoord dat hij nog geen 18 is, maar dat zijn moeder het wel erg lekker vindt. Een verontwaardigde blik van een dame voor mij (type superverantwoordelijke moeder, macrobiotisch verantwoord en al) doet mij snel zeggen dat eentje echt meer dan voldoende is..beetje jammer wel.  En zo proosten RJ en ik op een leuke week.

Een Uber (red RJ; een Suburban !) brengt ons naar de slaapplek voor de komende dagen, een airbnb in New Jersey, altijd spannend waar je terecht komt.

De eerste aanblik van NY blijft prachtig en ook de kids kijken hun ogen uit naar het zicht op Manhatten.

Aangekomen bij het appartement, gaan we snel kijken. We hebben de onderste verdieping van het huis van Graciela, een Mexicaanse dame nog kleiner dan Fleur. Heel gastvrij, we mogen zelfs gebruik maken van haar zondagse servies…

Airbnb Union City

Rondje door de buurt is altijd leuk om de sfeer te proeven. Ducktape doet zijn werk bij de auto voor op de straat.

Uiteraard een kerk weer naast de deur.

Salem en Sons bakery is 24/7 open, bestond er maar een geurapp bij foto’s want je wordt gewoon naar binnen gelokt.

De dentist ziet er uitnodigend uit…

En na bericht van Albert en Monique zo’n twee weken geleden over hun bezoek aan de Outback, weet RJ heel snel het dichtstbijzijnde filiaal te vinden.

Het uitzicht tegenover ons appartement op Manhatten is erg gaaf, met het geweldige Empire State Building al vol in het licht.

Vandaag hebben we al een druk programma en het is hier inmiddels 6 uur in de ochtend. Mijn vriendin Nathalie is ook met haar gezin in NY, het zou toch te grappig zijn als we ze tegen zouden komen. Wij gaan op pad, NY here we come !