Leaving Las Vegas
Het bed ligt zo heerlijk dat je er met moeite uit komt. Maar het zwembad moet ook uitgeprobeerd worden. Cocktails om half 10 in de ochtend, harde muziek, het feest in Las Vegas gaat 24/7 door.
Met de rewardspunten op de Diamond kaart gaan we lunchen in Caesars Palace, The Bachanal Buffet … toepasselijke naam. De buffetten zien er werkelijk geweldig uit, mimosa smaakt voortreffelijk en het zeevruchtenbuffet is mijn favoriet !
Daarna lopen we door Caesars Palace forum shops en gaan we naar hotel Paris Paris waar we om 16.00 uur een show hebben die bij het rewards pakket hoort.
Het is een show van comedy en jongleren, echt een leuke show! Van Griekenland naar Frankrijk in een aantal stappen, waar vind ik dat?
Uiteraard maken we ook even een foto bij het Las Vegas sign en we rijden langs de vele pawn shops en weddingchappels.
Bij de kapel waar de ouders van RJ 7 jaar geleden hun renewals hebben uitgesproken staan we stil bij het feit dat ze er nu, 7 jaar later, allebei niet meer zijn.
Deze avond is de laatste avond van de vakantie en we reserveren bij LAVO in het Palazzo waar we op ons gemakje door het Venetian Hotel naar toe wandelen. De afstanden die je hier aflegt zijn echt gigantisch! We genieten met zijn vieren en proosten op een geweldige vakantie!
Daan en Fleur gaan naar de kamer om lekker in bad te gaan en hun koffer alvast op orde te maken en zo hebben RJ en ik een datenight in the Dorsey, de beste cocktaillounge in Vegas. We worden verwend met heerlijke, aparte cocktails waar we al foto’s van hadden gezien op hun instagram account thedorsey_lv. Ze zien er top uit en smaken nog veel beter. Alleen is de gang naar de kamer daarna dan wel heel erg lang…
De volgende ochtend moet ik mijn plek afstaan aan Fleur. Terwijl ik de koffers pak, gaat zij met RJ snel naar de outlets waar ze haar cadeau voor haar 16e verjaardag uitzoekt. Ze komt thuis met een, hoe kan het ook anders, prachtige tas. Dan wordt het tijd om uit te checken en even overweeg ik om de deuren te barricaderen.
Maar even voor 2 beginnen we dan toch aan de terugvlucht en inmiddels zijn we thuis en kijken we terug op een fantastische vakantie. De tijd samen, de mooie dingen die we hebben gezien, wat hebben we genoten! De vriendelijkheid en de spontaniteit van de Amerikanen, het “live and let live”, het “say something nice or say nothing at all”… allemaal dingen waardoor wij zo van Amerika houden.
Bedankt voor het mee reizen en jullie reacties, het maakte de reis extra gezellig ! Tot de volgende reis …
Keep travelling !!!
Kedengedeng Kedengedeng/ Take me down to the Paradise City
We hebben vannacht geslapen in een treinwagon op een RV-park in Williams. RJ had in eerste instantie een mooi hotel gevonden in de Grand Canyon, maar toen ik “mijn” trein zag, was ik verkocht ! Aankomen met flikkerende lampjes, slechte Wi-Fi, loeiende airco op armlengte van je kussen, niet brandschoon, een smal bed en weinig plek … niet RJ’s finest moment, maar hé, ik heb wel in een trein geslapen !!
In de ochtend gaan we naar Bearizona, een safaripark in Williams.
En daarna, in vliegende vaart door naar Vegas! Hoe dichter bij we komen, hoe blijer RJ wordt. De laatste keer dat hij hier is geweest, is de bijzondere vakantie die de broers met de ouders hebben gemaakt, toen ze hoorden dat hun moeder Agnes niet meer beter zou worden. Ze hebben met zijn vijven hier hele bijzondere herinneringen gemaakt. Mooi om nu weer terug te zijn.
Jaaaa, Hi BFF!!! 
Via Hotwire had RJ een goede deal voor een suite in het Venetian. Maar een ieder die RJ kent, begrijpt dat het altijd beter kan in zijn ogen. Fleur en hij gaan inchecken en na enige tijd komen ze aan … hij wil nog niks zeggen, maar aan zijn gezicht te zien is de upgrade gelukt. Als de (dubbele) deuren van ons verblijf voor de komende 2 dagen open gaan, weet ik gewoon niet meer waar ik moet kijken. Met de kin tot op mijn tenen loop ik de vierdaagse door onze suite. Genoeg ruimte voor jullie allemaal, dus wees welkom!
We douchen, knappen ons op en eten vanavond bij Delmonte Steakhouse. Als engeltjes op je tong….
We lopen door de diverse hotels, maken foto’s, zien de fonteinen van het Bellagio, de meest waanzinnige aankleding, over the top ….. woorden schieten gewoon te kort. Fleur wil hier blijven wonen en Daan heeft de hele vakantie nog niet zo vaak “What the Fuck” gezegd als nu.
Enige tijd geleden, toen we nog gewoon thuis waren, kreeg ik plots mail. Van Caesars Palace, een hotel hier in Vegas, over dat ik Diamond status had. Best apart als je in je hele leven nog nooit in Vegas bent geweest. Wat bleek, er was een truc die RJ uiteraard meteen toegepast heeft. Als je je aanmeldt bij Best Western en daar meteen een “status” hebt, kun je dat matchen met Caesar’s Palace. En zonder dat ik ooit een voet binnen heb gezet, krijg ik $100 dollar tegoed voor een van de restaurants die hierbij aangesloten zijn en 2 gratis tickets voor een show. Je moet er alleen maar 21+ voor zijn, laat ik dat nou net zijn.
Terug in het hotel zeg ik nog: “Maar de trein was toch ook best leuk he…” De kids zeggen niks, maar ik geloof dat ze de keuze van RJ wat meer waarderen …Veni, vidi, vici ….
I’m on the top of the world lookin’ down on creation
We doen deze morgen wat rustiger aan, geen gehaast, wasje doen, alles op het gemakje.
Vanuit Kingman rijden we de Historic Route 66 tot aan Seligman. Het is een mooie route met prachtige vergezichten en ik fotografeer er op los. In Seligman parkeren we de auto, stappen uit en we wanen ons op een filmset.
Na de lunch rijden we verder, langs Williams naar de Grand Canyon. Het moment dat je voor het eerst in de Grand Canyon kijkt, vind ik zo indrukwekkend ! De hoogte is wel een dingetje…ik vind het keukentrapje al heel wat. Sommige mensen halen de meest gevaarlijke dingen uit en klimmen met kind naar de uiterste rand voor een mooie foto, ondanks dat er hekken staan.
Bij het Visitors Centre bekijken we de film over de Grand Canyon en gaan dan op weg naar de verschillende uitkijkpunten om foto’s te maken. Ieder punt biedt weer een ander zicht en de zon en wolken maken er een compleet lichtspel van. Niet op foto’s te vatten, maar dat houdt ons niet tegen om ze wel te maken.
We zoeken een plekje bij Lipan Pointe om de zonsondergang boven de Grand Canyon te zien. Dit is by far de meest indrukwekkende zonsondergang die ik ooit heb gezien. Het raakt me echt en om me heen zie ik dat ik daar niet alleen in ben.
Hier heb ik maar 1 woord voor … WOW !!
And go take that California trip, get your kicks at Route 66
Om de hoek bij ons appartement ligt een Franse bakkerij. Oude liefde roest niet en ik geniet van een lekker Frans stokbroodje. Omdat we een lange reisdag voor de boeg hebben, nemen we ook wat mee voor onderweg.
We laten het drukke LA achter ons en rijden richting Joshua Tree National Park. We bekijken de Joshua trees, de kinderen klimmen hoog en ik wat minder hoog.
We verlaten het park en nemen de weg door de Mojave desert richting Route 66. De temperatuur tikt op enig moment bijna 50 graden aan en we willen toch wel eens voelen hoe dat is. Door de droogte en het windje transpireer je totaal niet, je voelt de zon wel echt hard branden op je huid. Ik vind het een onwerkelijk idee dat je hier gewoon in woestijngebied staat.
Onderweg zien we op sommige plekken huizen staan, in een gebied wat verder door iedereen verlaten lijkt. Het liefst zou ik gaan aankloppen om eens te vragen hoe het leven hier is, zo ver weg, geen buren en vaak zien de huisjes er uit alsof ze elk moment in elkaar kunnen zakken. De tegenstelling met de dag in LA gisteren kon niet groter zijn.
Bij Amboy komen we op de Route 66 en bij Roy’s motel zijn ze druk bezig met filmopnames. Geen Hugh Jackman helaas …
We lopen rond door Oatman en hoewel ik begrijp dat het ontzettend toeristisch is, vind ik het geweldig om te zien ! De wilde ezels lopen nog rond, in de avond trekken ze zich vaak terug in de bergen. Het zijn afstammelingen van lastdieren die de laatste goudzoekers hebben achtergelaten toen de goudmijnen geen bron van inkomsten meer waren.
De ezels zijn duidelijk de baas hier en als je niet uitkijkt, nemen ze zo je plek in en word je ingeruild 😉
Terwijl de zon begint te zakken vervolgen we onze weg over de kronkelige wegen van de Route 66 door de bergen, het ene uitzicht nog mooier dan het andere.
En voor we gaan slapen (in een top AirBnB in Kingman, met klimmuur in de slaapkamer) eten we in de meest foute Route 66 diner die je je kunt voorstellen. Love it!!
Hooray for Hollywood
Een dagje highlights van LA begint uiteraard bij het Hollywood Sign. Het is zoeken naar een plekje, maar met het geluk van RJ rijdt er net een auto weg, letterlijk voor de ingang van het Lake Hollywood Park en het poseren bij de beroemde letters kan beginnen !
De volgende stop is bij de Hollywood Walk of Fame en we zijn niet alleen ! We lopen rond, maken foto’s en kijken waar de Oscars uitgereikt worden (Dolby Theatre).
We lunchen snel bij Hardrock Cafe, waar Daan voor een Gouden Burger gaat. Je bent in LA of niet ….
Via La Brea Ave komen we op de Museum Row on the Miracle Mile (Wilshire Blvd). Hier zijn veel musea gevestigd waar we benieuwd zijn naar de La Brea Tar Pits in Hancock Park. Al tienduizenden jaren borrelt het teer hier naar boven waarbij vaak ook fossielen aan de oppervlakte komen. Door alles wat hier naar boven is gekomen, is er ontzettend veel kennis opgedaan over mammoeten.
Op Sunset Boulevard worden de huizen al mooier en mooier en zien we het hotel van de netflixserie Lucifer “Lux”. In de serie is er nog een toren op gemonteerd maar we herkennen het toch meteen.
We volgen de dure autos en komen zo in Beverly Hills terecht. De huizen zijn over het algemeen niet te zien, maar het feit dat er soms aparte ingangen zijn voor gasten of dat je een heel blok moet rijden voor er een volgend huis is, zegt denk ik genoeg.
Een happy moment volgt wanneer RJ een melding krijgt op zijn telefoon. Een melding waar meer mannen op hopen zo te zien.
De poort is alles wat we kunnen zien, maar ik heb een vaag vermoeden dat de fantasie de overige plaatjes wel invult.
Op Rodeo Drive kijken de mannen de ogen uit en ik hoor allemaal dure luxe automerken voorbij komen.
We rijden nog door wat mooie wijken en gaan met de ondergaande zon op zoek naar een restaurantje in de buurt van het appartement.
Een apart stukje wil ik toch even wijden aan RJ. Terwijl ik zit te typen, wil ik schuld bekennen. Kennen jullie die vrouwen die mee remmen, “kijk uit” roepen en schrikreacties maken. Guilty!! Het verkeer in LA is zo ongelooflijk druk dat ik me niet kan inhouden, een beetje net als niezen. Het feit dat RJ me niet allang gekneveld met duct tape over mijn mond op de achterbank heeft gezet, daar kun je alleen maar bewondering voor hebben. Leuk om veel highlights gezien te hebben, maar ook weer fijn dat we morgen naar rustigere wegen gaan. Goed voor het huwelijk ook !
California calling
De AirBnB van vannacht is weer goed bevallen, altijd fijn !
We rijden weg en zien dat dit deel van de Highway 1 veel droger en minder groen is dan het stuk dat we gisteren reden.
Na een tip van Anjo (dank !!) rijden we eerst naar Lompoc voor de murals die representatief zijn voor de geschiedenis en cultuur van Lompoc.
Na een rondwandeling rijden we verder door de prachtige bergen en vlak voor Solvang zien we een struisvogelboerderij. Dieren voeren, altijd leuk! En bovendien moeten we hoognodig naar het toilet. Dat blijkt buiten te zijn. In zo’n chemisch toilethok. Die niet doorspoelt. Waar al velen ons voor gegaan zijn. I rest my case. Maar goed, de struisvogels waren erg leuk en je moest ze nog goed in de gaten houden ook met hun lenige nekken.
Photobomb 
Het ontlastingparadijs
Solvang is gesticht door 3 Deense immigranten en dat is te zien aan de uitstraling van het stadje met de molens en gebouwen in Deense stijl. We lunchen hier bij het Fresco Valley Cafe en ik wil graag applaus voor mijn salade met crabcake, man oh man wat lekker!!
mocht niet van de kids.. 
love it!!!! 
Na al deze stops is het tijd voor het laatste stuk richting LA. We rijden via Santa Barbara en Malibu Beach; steeds meer mooie auto’s en Daan kan zijn geluk niet op. Op een gegeven moment rijdt er een rode corvette langs die een eigen Insta pagina heeft, Betty_the_Corvetty …. serieus geen geintje.
De mooie huizen van Malibu liggen achter grote poorten en afscheidingen, je ziet er niks van. Wij doen het met de “mindere buurten” van Malibu …
In de verte zien we op een gegeven moment de Santa Monica pier, we parkeren de auto en gaan te voet verder. Op de Santa Monica pier is de Route 66 End of the trail. Aangezien we daar nog een stuk van gaan rijden de komende dagen is dat wel leuk om te zien. Verder is het druk, veel te druk naar mijn smaak, zo’n Ikea-Op-Tweede-Paasdag druk.
Als we even later teruglopen, wordt RJ uit de menigte gehaald om mee te doen aan een straatoptreden. Weer een bucketlist ding afgestreept …
We rijden in de avond naar ons AirBnB voor de komende 2 nachten en maken ons op voor de highlights van LA morgen !
California Dreaming
Na een uitstekende nachtrust gaan we op pad met als eerste stop Carmel. Wat een leuk stadje is dat ! Bij de Carmel Bakery zoeken we wat lekkers uit voor onderweg en als we langs een koffiezaakje komen, kunnen Fleur en ik hun specialiteit, een honing-lavendel latte, niet weerstaan.
Vervolgens maken we nog een rondje door de Golden Rectangle van Carmel met de prachtige huizen en uitzichten.
We beginnen aan de highway 1 die op veel plekken nog in mist gehuld is.
Om elke bocht wacht weer een ander uitzicht en de combinatie van de vaak woeste zee, het groen en de prachtige ruige kustlijn zorgt ervoor dat het fototoestel overuren maakt. We stoppen bij heel veel views voor een korte trail of een prachtig vergezicht. Als eerste bij Point Lobos waar de zeeleeuwen zich verzameld hebben op Seal Rock. Ook voor vogels is het goed toeven hier.
Bij een van de uitkijkpunten zien we een groep dolfijnen door het water springen; ver onder ons maar we zijn er niet minder enthousiast over !
De ooh en aaahhh geluiden zijn tijdens deze rit niet te tellen.
En als we bij San Simeon komen, vinden we het beste live entertainment dat we ons kunnen wensen; de zee olifanten. In 1990 is de eerste zee olifant hier gesignaleerd, in 1992 is het eerste babytje geboren en nu zijn er meer dan 15.000 in dit gebied !! Ik kon niet meer kiezen uit de foto’s en vond het ook een beetje zielig voor de zee olifanten als ze weggegooid zouden worden dus het zijn wat veel foto’s.
Na een prachtige rit met veel natuur en wildlife komen we in Arroyo Grande aan, vlakbij San Luis Obispo. We worden verwelkomd door gebieden vol wijnranken; bij het Italiaanse restaurantje waar we die avond eten, proeven we de lokale Pinot Noir en nemen de rest goedkeurend mee naar de Airbnb voor deze nacht.
And I think to myself, what a wonderful world
SF hebben we in vogelvlucht gedaan; we hebben 3 dagen uitgetrokken voor de Highway 1 die hoog op mijn verlanglijst stond en je moet op een gegeven moment keuzes maken. We worden wakker in een super bed, met het zonnetje in Monterey, ontbijten en douchen en gaan op pad. We hebben een walvissentocht geboekt en rijden daarvoor naar Old Fisherman’s Warf.
We hebben medicatie ingenomen tegen misselijkheid dus we zijn er helemaal klaar voor. Bij vertrek zien we gelijk tientallen (honderden ?) zeehonden, en in de verte al dolfijnen, maar het is te ver om ze goed op de foto vast te leggen. De boot danst flink op de golven naarmate we verder de Grote Oceaan op varen. Maar niet voor niks; op een gegeven moment zien we in de verte fonteinen en even later worden we omringd door walvissen. Het is Adembenemend, met hoofdletter. Een groep zeeleeuwen speelt met ze mee en ik krijg er gewoon een brok van in mijn keel, zo mooi om deze machtige dieren in hun eigen omgeving te zien.
We hebben een aantal keren geluk om ze te zien. Ze springen niet hoog boven het water uit zoals in mijn droomfoto, maar we kijken, genieten, ver- en bewonderen. Totdat ze onder de boot gaan zwemmen waardoor de boot wel heel erg op en neer gaat. Pilletjes ten spijt houd ik het niet meer. Ik overweeg nog in een seconde om Kate te gebruiken, maar de liefde zit te diep en de kapitein brengt me snel naar een stil plekje op de boot. Met wat tips van de kapitein en de walvissen die verder trekken, gaat het gelukkig snel weer beter. Wat een ervaring was dit, wanneer mag ik weer??
Bij de haven spotten we nog zeeleeuwen/honden? en warempel een otter die vrolijk door het water buitelt.
We lunchen in een heerlijk visrestaurant met uitzicht op de haven en een cocktail, het beste medicijn voor de maag.
De pillen hebben wel als bijwerking dat we behoorlijk slaperig zijn. De kinderen blijven dan ook lekker thuis en na even een klein dipje rijden RJ en ik de 17-miles drive, een prachtige route, voornamelijk langs de kust met waanzinnig mooie uitkijkpunten en prachtige golfbanen waaronder de golfbaan van Pebble Beach de beroemdste is. Grote wens van RJ is om daar ooit een keer te mogen spelen. We rijden, stappen bij veel uitkijkpunten uit en fotograferen er weer op los.
gewoon tussen de huizen 
Op foto’s kun je niet vangen hoe mooi een gebied is, maar terwijl ik dit typ zit ik van enthousiasme weer op mijn stoel te hopsen. Geweldige huizen waarvan je dagelijks de uitzichten zoals op de foto hebt; stel je voor dat je daar met wat drinken naar dat uitzicht kunt kijken en de zon in de zee ziet zakken. Het ultieme zenmoment!
Wat een dag vol indrukken, de een nog mooier dan de ander. Aan het eind van de dag hebben we nog contact met Sanne, Roy en Ian en Virge. Sanne en Roy hebben de watervallen waar Bob Marley zijn haar heeft gewassen bezocht, doordat hun taxi pech had, zijn ze door de politie gebracht! En Ian enVirge? Die bengelen in de jungle van Costa Rica aan een touwtje …. Dat wijntje aan het eind van de dag heb ik dus gewoon heel hard nodig….
If you’re going to San Francisco, be sure to wear some flowers in your hair.
De vluchten naar San Francisco gingen voorspoedig. Reken ik de man schuin achter me niet mee, flink rochelend pakte hij een servet en spuugde daar volop zijn net gemaakte fluim in op het moment dat ik even omkeek. Ook welkom aan boord, voelt u zich vooral thuis.
De tweede vlucht heb ik bijna aan het raampje geplakt gezeten, wat een uitzichten! Bij het landen konden we zelfs zwaaien naar een ander vliegtuig.
Met een witte Tahoe reed RJ enige tijd later voor, zwaar beledigd. Hier in SF was het even andere koek, geen skip the counter en een aangewezen auto waardoor hij niet met een gewenste Suburban weg kon rijden.
Voor we ons gaan melden bij het hotel, wilden we nog even naar de Golden Gate Bridge by Night.
Het hotel “Inn at the opera” ligt, hoe kan het ook anders, vlak naast de opera en zodra we binnen zijn, vallen we als een blok in slaap.
De volgende ochtend hebben we om 8.45 uur een tour bij Alcatraz waar een Uber ons naar toe brengt. RJ meldt dat we een beetje haast hebben; nou dat hebben we geweten … Me vastklampend aan Kate en de deurleuning en met dichtgeknepen ogen, word ik uitgelachen door de kids; de chauffeur vliegt echt door SF en bij de heuvels komt de auto zelfs even los van de grond. Maar we zijn dus wel op tijd, dat ik met een wit gezicht om luiers sta te bidden is bijzaak.
Het is aardig fris; met 14 graden varen we naar Alcatraz.
Wat een belevenis om hier rond te lopen . De audiotour maakt het helemaal levendig. We hadden een tip van Linda gekregen om de Engelse tour te doen omdat je dan ook echt de stemmen hoort van ex-gedetineerden en cipiers. De tour maakt indruk en in gedachten zie je Al Capone, The Birdman en andere bekende boeven hier al rondlopen. Daan heeft er al veel over gelezen en vindt het geweldig dat hij hier nu zelf rondloopt.
Aan het eind koop ik een boek van een man die hier echt gevangen heeft gezeten, voor vervalsing en een heleboel geknoei met geldzaken. Dat hij uit andere gevangenissen 3x is ontsnapt helpt ook niet mee. Wat een bizar idee dat hij hier nu staat. Ik koop zijn boek en hij signeert het met de verkeerde datum; old habits die hard.
Na enkele uren op Alcatraz lunchen we buiten in het zonnetje bij het Hard Rock Cafe op Fisherman’s Wharf, waarna we vol goede moed de rest van SF gaan verkennen.
Bij pier 39 genieten we van de zeeleeuwen; ondanks dat het paarseizoen is, zijn er toch wel een heel aantal en ze voeren een show op hoor.
We halen de auto en rijden Lombard Street af, we maken foto’s bij Coit Tower en China Town, en we gaan kijken bij The Painted Ladies uit de serie Full House en doen een goede indruk op van de stad.
RJ wil graag naar Silicon Valley op weg naar Monterey waar we vanavond slapen.
Als we via het begin van de Highway 1 naar Monterey gaan, zien we mooie uitzichten en rond de klok van half 9 arriveren we bij onze airbnb waar een geweldige host een heel warm welkom geeft, hij kent me vast…proost!
Time to say goodbye
We starten deze ochtend lekker rustig op, ontbijten op ons gemakje en gaan dan op weg.
De jongens vinden het ontzettend gaaf om bij een shooting range te schieten en uiteraard hebben we daar ook weer een grouponnetje voor gevonden. We komen terecht bij Rieg’s Gun Shop in een beetje apart buurtje waar een stoere ex-militair goede en duidelijke uitleg gaf, alle tijd nam en door de bewondering van de jongens ook nog een demonstratie gaf met het zware geschut.
De kinderen wilden allemaal wel eens schieten, RJ ging fotograferen en ik zat heel goed ontzettend niet op mijn plek te zijn.
De heren daar probeerden het echt; vroegen of ik wat water wilde, maakten grapjes, maar ik werd toch echt in beslag genomen door hoe het daar allemaal aan toe ging. Ik heb nog nooit zoveel mensen met een grille (zo’n gouden hekwerk voor je tanden) gezien als daar. Dus ik bleef rustig in mijn hoekje, me vasthoudend aan Kate, denkende dat ik heeel neutraal aan het kijken was….
De jongens vonden het geweldig, ma was aan een drankje toe en dat deden we in de middag in Celebration bij onze nieuwe ontdekking; Columbia.
De middag brachten we in de villa door en aan het eind van de dag togen we naar Disney Springs.
Ons afscheidsdinertje doen we bij The Edison. Prachtig restaurant , leuke livemuziek en lekker eten. Doordat er iets mis ging bij de bestelling, haalden ze 2 gerechten van de rekening en zetten ze de tafel vol met desserts waar je net overheen kon kijken, wat een service!
Burger of the month…. 
Na een heerlijke avond brachten we de volgende ochtend Ian en Virge naar het vliegveld. Zij vertrokken naar Costa Rica voor het vervolg van hun vakantie.
Met de rest van het gezin reden we naar Winter Park waar we een erg leuke scenic boattour deden. In het zonnetje, op het water, met een gids die erg leuk vertelt … Love It ! Gekwijld bij de huizen met hun idyllische plekjes aan het water.
Na een snelle lunch bij Bahama Breeze (laat het daar nou Margaritadag zijn … $5 dollar …. dat is onbeleefd om te weigeren) wilden de kinderen nog even naar de outlet waar de laatste aankopen werden gedaan. De koffers hebben het zwaar..
In de avond eten we samen met Twan, Christel en Jesse bij de outback. Erg gezellig om elkaar nog even te zien!
Wij moeten de laatste dingetjes halen voor in de villa, o.a. de wijntjes die we vaak klaar zetten om gasten te verwelkomen. De opmerkingen als we met de kar door de gangen crossen ….. Walk of Shame hoor !!
Stom toeval wil dat we tegenover een DQ zijn….
En nu zitten we in Detroit te wachten op de vlucht naar SF, zijn Sanne en Roy nu bijna aan het landen in Jamaica en beleven Ian en Virge al prachtige avonturen in Costa Rica.
