Florida en Deep South – Juli 2018

Vandaag is dan de dag aangebroken dat Sanne en Ian komen en we ze kunnen laten zien waarom wij zo gek zijn van Amerika. Er is van alles aan de hand; vliegtuig te zwaar, Belgisch luchtruim dicht, sws al vertraging en uiteindelijk stijgen ze dan, ipv het geplande half 11, pas om half 2 op.

In de tussentijd doen wij niets, nada, niente … Ja, we zwemmen, we lezen, we zonnen en we chillen, maar zo’n dagje aan het zwembad is erg lekker en hoort tenslotte ook bij vakantie. De boeken zijn niet voor niets mee genomen.

RJ, altijd dol op manieren om korting te krijgen, gaat op pad om eens te kijken of hij een Florida ID kan regelen. Hij heeft een afspraak bij de Polk County Tax Collector, het best te vergelijken met een soort gemeentehuis. Er worden foto’s gemaakt en in no time staat hij, met Florida ID, buiten. Feest in huize Hamersma want de kortingen, bv op parktickets, zijn nu binnen handbereik.

In de tussentijd is er een hotline met Sanne en Ian, halen ze de overstap of niet … de eerstvolgende vluchten schijnen ook al volgeboekt te zijn dus dat zou nog eens een latertje kunnen worden.

We shoppen bij the Loop (ik heb een deel van mijn schuld dus ingelost) en omdat ik gisteren “jarig” was, mag ik nu kiezen waar we gaan eten vind ik. En even later staan heerlijke crabcakes van de Bonefish Grill voor mijn neus.

De spanning is in de tussentijd niet meer te houden; overstap is gehaald en de aankomststijd zien we steeds veranderen in wel een claim van 300 euro pp of niet. Bij RJ zie ik een zweetpareltje verschijnen op zijn bovenlip, een schittering in de ogen, rekenmachine wordt er bij gehaald en de euforische stemming stijgt … Druk appverkeer onderling … zou het ? Maar de piloot geeft even gas en dan zijn ze toch geland, net binnen de tijd. En het had zo mooi kunnen zijn …

We halen ze op, er wordt gekust en gehugd en wat word je toch blij als de kids onderling ook zo blij zijn om elkaar weer te zien! Heel mutserig zorgt dit moment wel voor een brok in mijn keel.

We laden in en rijden via de 192 naar huis. Sanne en Ian zitten bijna met hun neus tegen het raam geplakt en weten niet waar ze kijken moeten. Als we dan rond half 11 thuis aankomen, het huis gezien is en de eerste wedstrijdjes gespeeld zijn, tollen we ons bed in want morgen is er een vol programma. Let the games begin !

Inmiddels is ook Arthur met zijn gezin gearriveerd. Arthur is de oudste vriend van RJ en na alle Amerika verhalen van ons, gaan zij het dit jaar ook eens uitproberen. En net zoals ze vroeger iedere zaterdagochtend in hun studententijd deden, gaan ze nu ook in de ochtend even samen naar de Publix voor brood en koffie voor de smachtende vrouwen thuis. Arthur stapt met een grote boodschappentas (meegenomen van thuis) de auto in, niet voorbereid op het plastic-tasjes-beleid hier … en ook niet voorbereid op het feit dat iemand je tasjes inpakt bij de kassa en zelfs met je meeloopt naar de auto (red RJ: ik wilde het echt niet, maar de vrolijke vriendelijke man wilde zo graag …)

In een folder heb ik gelezen over Homeland Heritage Park, een soort openlucht museum en met gevaar voor eigen leven ga ik de kids mededelen dat we daar vandaag willen kijken. Maar met de belofte dat ze voor het eerst een donut van de Krispy Kreme mogen uitzoeken als lunch stappen ze verrassend gedwee in. Een 24/7 donut drive through (waar ze ook echt vers gemaakt worden aan een lopende band) aan de 192 brengt de achterbank in gelukzalige stemming en zo rijden we naar Homeland door een voor ons weer nieuw gebied.

 

 

Om kort te zijn; we hadden wat anders verwacht na alle reviews op Facebook en Tripadvisor (misschien had de ‘nummer 1 van 1 dingen te doen in Homeland’ me moeten waarschuwen …) maar we kwamen kennelijk op een verkeerd tijdstip … alles was gesloten, de activiteiten die op de facebookpagina te zien waren behoorden ook al tot de geschiedenis en het park omvatte  maar een stuk of 6, 7 gebouwen (red RJ: en in de miezerregen was het ook een beetje troosteloze aanblik …). Met samengeknepen billen kijk ik naar 3 man die sws liever waren gaan shoppen; dit zal ik nog lang moeten horen …

Maar hé, we hebben een leuke rit gemaakt, het regende toch de hele middag in de Sunshine State en we kwamen nog langs een DQ waar ik voor de overige gezinsleden als boetedoening maar snel een ijs heb gekocht. Nog een pitstop bij de Target voor wat inkopen voor het huis (blijft leuk) en dan snel naar huis voor de visite.

 

Arthur, Marjo en de meisjes komen ons huis bekijken en daarna gaan we naar Kobe Japanese Steakhouse,  waar de meesten van ons de groente en vlees/vis eruit pikken want de berg noodles is gigantisch. De chef heeft er zin in, RJ straft mij nog maar eens voor vanmiddag door te zeggen dat ik jarig ben, wat helemaal niet zo is. De rest van de avond word ik dus aangesproken met ‘happy birthday mummy’ door de chef (red RJ: nu ik voor niets het shoppen heb opgegeven, mag ik haar best zo de rest van de vakantie noemen 😉 !) en uit/toe (haal door wat van toepassing is) gelachen door de rest van het gezelschap.

Daarna doen we nog 1 wijntje bij ons thuis onder de patio.

Na zoveel boetedoening vandaag durf ik best weer een geschiedenisactiviteit voor te stellen … denk ik …

Voordat Sanne en Ian morgenavond komen, willen we alle dingen die we nog moeten/willen regelen zoveel mogelijk gedaan hebben. Voor het blog minder leuk, maar we maken het later goed. Voor de trouwe bloglezers die RJ en zijn zonen al heel lang kennen; Robin heeft na lang denken en overleg met het thuisfront besloten om ipv het ticket hier naar toe te krijgen  liever daarvoor naar Rome te gaan met zijn vriendin. Niet dat jullie denken dat we alleen maar Sanne en Ian hebben uitgenodigd ?

Vroeg in de ochtend hebben we een afspraak met Home Owners Association, een soort VVE die hier op het resort kantoor houden. We krijgen pasjes voor de toegang, maken kennis en lopen even over het nog stille community gedeelte wat er weer prachtig uitziet.

Daarna hebben we een afspraak met Annette van onze management company. Het is toch leuk om een gezicht te hebben bij de vrouw waarmee ik bijna meer app en mail dan dan met de Florida Ladies en dat wil wat zeggen! We nemen allerlei zaken door, checken wat vervangen moet worden en zetten de puntjes op de i.

Fleur werkt vandaag aan haar tan en ook Daan vindt “Chill & Wifi” stand erg prettig.  Niets pubers is hun vreemd …

Wij vertrekken richting Posner Park waar aan de overkant van de weg ook een ruim opgezet visitors center is van Polk County. We halen veel info op over wat er allemaal te doen is. Ook voor ons nog onbekende dingen dus zeker een bezoek waard! Supervriendelijk en behulpzaam zijn ze en als ze vragen of ik op een scherm een review achter wil laten doe ik dat natuurlijk graag. Op het moment dat ik op start druk, valt alles uit … en met alles bedoel ik ook echt alles. De elektricititeit in dit gebouw en tot mijn schrik zelfs bij het naastgelegen benzine station. Zelfs de stoplichten zijn allemaal uitgevallen ! Als ik een schepje bij me had gehad, was ik meteen begonnen met het graven van een heel diep gat  en het duurde even voordat het tot me door drong dat het puur toeval was dat ik net op het knopje drukte. RJ heeft de rest van de middag nog gelachen om mijn dodeljk verschrikte blik.

We halen haakjes, bakjes, doekjes, friemeltjes en frummeltjes voor in het huis en bij JCPenney slaag ik, naast wat beddegoed, voor te leuke muiltjes MET hak EN korting.  Ik ben in vorige blogs (terecht) uitgelachen omdat ik  altijd vrolijk op mijn hakken rondstapte tot in de Everglades aan toe, dus ik dacht ik laat ze deze keer thuis. Leuke poging, ain’t gonna work …

In de avond hebben we met Monique en Ron Biegelaar en hun zoon Pascal afgesproken. We kletsen gezellig bij, hebben genoeg te bespreken en Ron helpt met de airco zodat we die op afstand kunnen bedienen. Voor we het weten komen de kids zeggen dat ze nu toch wel trek hebben gekregen. WE gaan snel op weg en eten heerlijk bij de Longhorn.

Daarna halen we samen via de 192 met alle lampjes en vertier het door RJ zo fel begeerde ijs bij de DQ, aka Dairy Queen (red RJ: de chocolate covered strawberry blizzard).  Steak, Auto, Aardbeien, DQ; hij heeft zijn kwartet bij elkaar.

Als hij dan ook nog een app vindt met coupons (The Coupons App) en een overzicht van waar je het goedkoopst kunt tanken in de buurt, wordt de fanfare er nog net niet bij gehaald, maar ik weet zeker dat er in zijn hoofd nog lang feest gevierd wordt.

Na een vroege start gaan we ook vandaag weer op pad. We willen nog een vloerkleed kopen voor in het huis, maar weten niet precies waar we daar goed voor kunnen kijken hier in Amerika.

We lopen lukraak een woonzaak, Ashley Furniture, binnen op Posner Park (winkelgebied dichtbij ons huis) waar klanten al worden opgewacht. Een personeelslid begroet je, de volgende gaat op wacht staan voor de volgende klant en de verkoopster loopt als een volleerde Sherlock achter ons aan. We hoeven maar met een half oog te kijken naar iets of Lolita staat al te lispelen hoe awesome het is. Nooit gedacht dat ik dit nog eens zou zeggen, maar ik kreeg ter plekke een grondige heimwee naar de Ikea. Nadat ze een vloerkleed probeerde aan te smeren voor 1200 dollar (eh … pedon … hoeveel ??) weten we niet hoe snel we weg moeten komen. Uiteindelijk geslaagd en met hulp van the muscles (Daan), die de meubels verplaatst, ligt het vloerkleed.

Fleur is inmiddels zover dat ze ook opstaat en al kletsend met vriendinnen en vriendje wordt de visagie gedaan. Ze heeft mij nog wel eens uitgelegd dat ik voor ik wat smeer eerst primer op moest doen. Toen ze in de gaten kreeg dat ik dacht dat dat voor de muren was als je ging schilderen, heeft ze mij als lost case afgeschreven.

Vandaag staat Wild Florida op het programma. We hebben er een Behind the Scenes tour geboekt en gewapend met water, want oh wat is het warm, gaan we op pad. Ook het rijden hier blijft een feestje. Onderweg zien we huizen waarbij de tune van Dallas al in je hoofd gaat spelen, maar ook trailerparken die me aan de sfeer van de film The Florida Project doen denken.

Bij het inchecken in het winkeltje zien we souvenirs … waaronder ook alligator hoofden … Het schijnt dat er een alligator hunting seizoen is van half augustus tot begin november. Zo’n 6.000 vergunningen worden afgegeven waarmee je 2 alligators mag schieten. We vinden het maar luguber om die hoofden hier zo te zien liggen …

Bij de Behind the Scenes tour hoort ook dat we dieren mogen voeren en we maken eerst de schildpadden blij. Ze komen verrassend snel op de slablaadjes af en happen alsof hun leven ervan hangt.

De ontmoeting met Luke the Lemur is te leuk; hij is dol op rozijntjes en zolang we maar eten hebben zijn we de beste vrienden.

We lopen rond over het park en Kayla laat ons dieren zien, vertelt over het park en de bewoners en we voeren vogels, alpaca’s, geiten en gators. De vogels zijn heel enthousiast en gaan bovenop ons hoofd zitten. Ik zend schietgebedjes want alhoewel alle zegen van boven komt, sta ik niet te wachten op straaltjes vogelpoep in mijn haar. Dat is me 1x overkomen in Wildlands en dat was wel genoeg.

Als we bijna met onze tong over de grond schuren van de warmte, maakt RJ nog even een foto (red RJ: was toch gratis, zat in het pakket, dan zou het zonde zijn om niet …). Het wordt een soort Indiana Jones meet Crocodile Dundee en ik ben er uiteraard weg van.

We halen bij Dick’s Sporting Goods nog even een golfset voor RJ die hij hier in de kast kan laten staan. Ook hier weer wapens in overvloed en kogels in de aanbieding voor de liefhebbers …

Met het tijdsverschil zijn het toch nog drukke dagen en vanavond lig ik er dan ook op tijd in. En Crocodile Dundee/Indiana Jones ? Die mag mee.

Klokslag half 8 staat Ian voor de deur om ons naar Dusseldorf te brengen.

Shy is gisteren al naar haar resort gegaan en wordt door Ronald en Marianne als een prinses behandeld.

  

De security is deze keer een eitje, het verloopt vlekkeloos en snel.

De vlucht valt heel erg mee en gaat behoorlijk snel, een uur voor planning staan we alweer op de grond.

In Atlanta krijgen we een interview voor Global Entry, dat betekent dat we de komende 5 jaar niet in de rij hoeven bij immigrations en bij de douane TSA Pre (geen schoenen uit, geen laptop uit de koffer etc etc). Het is zo gebeurd, en even later krijgen we bericht dat we approved zijn (ik overweeg overigens nog even om de leuke officier van dienst mee te nemen als souvenirtje voor mijn vriendin die dat zeker weten erg op prijs zou stellen).

We vliegen deze keer op Tampa en voor het eerst sinds mijn vliegcarriere maak ik foto’s terwijl we landen; ik boek vooruitgang!

Bij aankomst gaat RJ beginnen aan de Hunt For The Perfect Car aka zijn snoepje. Omdat Sanne en Ian deze keer ook nog komen en er veel koffers mee gaan, kunnen we geen risico nemen; het moet minimaal een Fullsize SUV zijn. Maar RJ zou RJ niet zijn, als hij het niet zonde vindt om daar het volle pond voor te betalen. Hij heeft dus een hele constructie bedacht en ik word er niet blij van … Om een lang verhaal kort te maken, men neme 3!! reserveringen (National, Hertz en Alamo), goochelt daarmee met een grote portie lef, een snufje charme en een eetlepel vooral alvast dumpen bij de pick up van het vliegveld van een schaamtevolle vrouw. Dat laten pruttelen en RJ rijdt tot en met 8 augustus voor 770 dollar (normaal de prijs voor midsize model) in een Chevrolet Suburban …. Oops, he did it again.

Dan rijden we snel door het bekende landschap richting Davenport, voor het eerst slapen we in ons eigen huis! Onderweg maken we een pitstop bij de Publix, onze favoriete supermarkt in Florida, voor de eerste boodschappen en besluiten we een hapje te eten. Onnodig te zeggen dat dit bij de Outback gebeurt en na een steak voor RJ is hij op en top happy. Oops, he did it again …

 

Aangekomen bij de villa staat er een fles wijn en een lief kaartje van onze management company op ons te wachten en wat een warm welkom biedt de aanblik van het huis, we knijpen echt even in de armen !

De volgende ochtend bij het halen van de eerste boodschappen in de Walmart krijgen we geen cocktail mee … het is nog te vroeg en alcohol wordt dan niet verkocht …. wel de geweren die je gewoon in de winkel kunt uitzoeken, maar geen cocktail … logisch toch? De verpakking blijft dus heel eenzaam bij de strenge vrouw achter, maar snel terug om hem op te halen.

Terwijl wij wat winkels bezoeken voor spulletjes voor het huis (leuk om dat nu uit te kunnen zoeken), ontdekken Daan en Fleur de villa en spelen fanatiek de spelletjes in de gameroom. We zwemmen, relaxen en gaan dan op pad naar Lake Apopka Wilddrive.

We rijden stapvoets en spotten van alles: Blue Heron, Osprey, Anhingas, witte ibis; een hele vogelgemeenschap zong dat het een lieve lust was. Een groot lopend buffet voor de alligators die er ook volop waren. Waar Daan en Fleur thuis met geen stok mee het bos in te krijgen zijn, is het hier een wedstrijdje wie het eerst de alligator heeft gespot. We genieten volop en sluiten af bij Carrabba’s waar ik de scallops bijna van het bord aflik, zo lekker vind ik ze hier.

En aangezien we nog erg aan het genieten zijn van de jetlag, vallen de ogen bijna dicht. Bijna, want 1 iemand lust nog een toetje ….

Oops, he did it again …

Kennen jullie die mop van die vrouw die dacht dat ze om het jaar nog naar Frankrijk zou gaan ? Nou … die ging niet, dat mag duidelijk zijn. Sinds we samen zijn, heeft RJ mij volop besmet met het USA virus en volgzaam als ik ben, luister ik braaf.

Over 17 dagen vertrekken we en ….. tromgeroffel …. zowel Daan als Fleur gaan mee ! We hadden allerlei argumenten, maar Daan gaf de voorkeur aan een vakantie zonder ons. TOTDAT een vriend van hem EXACT dezelfde argumenten voorlegde en Daan opeens het licht zag. Hij ging mee. Helemaal happydepeppy dus. Maar ik mag niet klef doen, knuffelen of andere rare dingen waar ik goed in ben, dus ik vier het redelijk in stilte.

De eerste 11 dagen zijn we in ons huis Villa A touch of Dutch op Solterra, de eerste keer voor ons dat we vakantie gaan vieren sinds het huis van ons is en we verheugen ons er enorm op.

Sanne en Ian (mijn oudste 2 kinderen) komen ook nog een weekje met zijn tweëen en zo zal ik voor het eerst sinds jaren weer met de 4 kids op vakantie zijn, erg bijzonder!

Op de planning staan Universal Studios, Airboattour bij Marsh Landing Adventures, Dolphin Tour bij Little Toot, segway in Tampa en nog een heel aantal Floridiaanse zaken die we aan Sanne en Ian MOETEN laten zien.

Daarna gaan zij terug naar huis en begint onze rondreis, wat vinden we dat spannend ! Daan heeft de playlist al onder zijn beheer want God behoede dat zijn moeder (moi) de hele tocht met Abba mee gaat blèren.

Een greep uit de dingen die we gaan doen:

Historic tour in Savannah

Lasershow Stone Mountain

Vampire Diaries tour in Covington, uiteraard puur voor het culturele aspect …..

Aantal dagen Great Smokey Mountains

Nashville Songbird Tour

Vicksburg Military Park

Swamptour–Plantage en bezoek New Orleans

USS Alabama in Mobile

Bear Creek Feline Center in Panama City

en uiteraard Graceland in Memphis (Elvis staat zeker op de playlist).

Het wordt dus een gevarieerde reis met hopelijk voor ieder wat wils. Omdat het de eerste keer is dat we zo gaan reizen, weten we nog niet precies hoe het blogtechnisch gaat … elke dag schrijven, fotoverslag, vlog …. we gaan het zien. We nemen jullie in ieder geval mee; You are always on my mind!