Nadat we in de ochtend eerst de nodige competities hebben gespeeld, gaan we op weg naar St. Augustine.
Zoals altijd als we wat langer rijden, hebben de kinderen weer veel oog voor de omgeving.
We lunchen bij Panera Bread waar ik heel blij ben met de soep, maar de mannen niet over enthousiast zijn over hun brood. We wilden het een keer uitproberen, maar voor RJ niet voor herhaling vatbaar.
Wat ons echt opvalt, is dat er overal veel gebouwd wordt.
Voor shoppen geen talent, maar mijn guilty pleasure hier in Amerika zjin die grote vrachtwagens. Met veel ontzag kan ik er naar kijken; prachtig zijn ze. Ik krijg er een “met de vlam in de pijp” gevoel van; dat liedje blijft ook in mijn hoofd hangen en ik neurie het volop mee. Niet tot genoegen van de rest van de family trouwens..
Bij Daytona Beach slaan we het strand over maar we rijden wel een rondje om het racestadion. Het complex is echt enorm!
Ik sta toch altijd weer versteld van de woningen die je zo langs de wegen ziet. Vaker niet meer dan stacaravans en dan vaak ook slecht onderhouden.
We komen aan in het historische gedeelte van St. Augustine. Een stadje dat gesticht is in 1565 door de Spanjaarden en zeker voor Amerikaanse begrippen veel historie uitademt. Zeker downtown doet het denken aan een openluchtmuseum en het toerisme vaart er wel bij.
Er zijn veel acticviteiten, ook voor kinderen en diverse tramtours die je rondrijden en veel informatie geven.
Het Castillo de San Marcos is het oudste gemetselde fort van Amerika en daarmee ook een Nationaal Monument.
St. Augustine is ook de bakermat van het Christendom in Amerika. Op de plek waar je het grote kruis ziet, is de eerste katholieke mis gehouden.
Fountain of Youth; niks meer origami in de ochtend om je gezicht weer in plooi te krijgen, geen gekraak meer als je uitrekt. Een slokje hieruit belooft je eeuwige jeugd…..doet u mij maar een paar litertjes.
Wij vinden St. Augustine een aanrader, ondanks dat we verschillende meningen hierover in blogs hebben gelezen, en willen er graag een keer terugkomen. Dan eventueel wat langer want er is ook in de omgeving genoeg te doen.
Vandaag is de sterfdag van mijn vader. Als er iemand was, die het leven vierde en omarmde was hij het wel. We toosten dan ook op hem bij de Red Lobster; zeker weten dat hij dat een goed idee zou vinden!
En pas laat in de avond komen we terug in Reunion, het rad draait nog steeds in de verte.
Wat een heerlijk bed, we slapen voor ons doen erg lang en zijn pas rond 8 uur wakker. We doen het lekker rustig aan en genieten van zwembad en huis. We worden al zwemmend ook nog gezegend 😉 !
Dan gaan we op weg naar The Mall at Millenia; airco en wifi, de kids vinden het prima.
Deze mall is echt prachtig en RJ is helemaal in zijn element.
Bij Tiffany gaan we naar binnen en ik vergaap me aan de sieraden. In het vliegtuig heb ik een documentaire gezien over Tiffany (echte film zelfs); het blijft bij Kijke, Kijke, Nie Kope. Spullen zonder prijskaartje vertrouw ik bij voorbaat niet.
Fleur slaagt goed bij Pink en heeft eindelijk haar felbegeerde skaterrokje gevonden bij Forever 21. Helemaal in de wolken is ze. Ook RJ slaagt goed (red RJ: begint met een A en eindigt op F).
De mannen hebben trek, en dan bedoel ik echte mannenhonger. We gaan naar The Cheesecake Factory en de borden die na de bestelling bij hen neergezet worden, zijn immens.
Als de ober komt vragen of we nog een stuk cheesecake toe lusten, kan ik hem dan ook alleen maar vol ongeloof aankijken.
Bij PartyCity kijken we vervolgens onze ogen uit. Wat vind ik dit toch een leuke winkel. Daan heeft binnenkort zijn party omdat hij 16 is geworden en we zoeken wat spullen uit. Als je van een feestje houdt, ben je hier aan het goede adres! Rijen en rijen met feestartikelen, in elk gewenst thema. De verkiezingen zorgen ook voor genoeg prullaria; Trump zie ik echter nergens. UItverkocht of in de ban gedaan?
Onderweg is het een en al lichtjes, entertainment en aparte zaken (red RJ: voornamelijk de 192 in dit geval), RJ geniet hier toch meer van dan de rust in het vorige gebied. Overal van alles te doen, veel nieuw(bouw), meer drukte, groot aanbod; dit heeft toch meer zijn voorkeur. Zo heeft ieder weer zijn eigen wensen.
Groupon is our middlename en gewapend met een aanbieding gaan we richting midgetgolf baan. We komen bij Mighty Jungle Golf (red RJ: Formosa Gardens !) en begeleid door oerwoudgeluiden en Afrikaanse muziek, slaan we onze balletjes richting hole. Na 18 holes vinden we het welletjes; het is zo warm dat we bijna in het nabijgelegen vijvertje springen. We krijgen een tegoedbon voor de andere 18 holes, erg aardig, en gaan richting ons huis.
In het zwembad wordt hard gewerkt aan een nieuwe choreografie, je bent topsporter of je bent het niet.
Uit een ooghoek zien we opeens wat bewegen en ik geloof dat ik nog nooit in mijn leven zo’n snel reactievermogen heb vertoond. In no time sta ik boven op de stoel en ik kom er pas van af als RJ het hele terras aan een minutieus onderzoek heeft onderworpen.
En zo hebben de kids, die het hilarisch vinden, hun avondentertainment weer gehad.
Vandaag is de verhuisdag; om 12 uur komen de mensen van de managementcompany. Dit is ook voor RJ een onbekend iets, normaal sluit je af en ga je weg. Nu gaan we door het huis, wordt gevraagd of alles goed is gegaan en je krijgt te horen hoeveel stroom je hebt gebruikt. Dit wordt in mindering gebracht op de borg. We vinden het wel een transparant idee. Ondanks de aparte inrichting hebben we het heerlijk gehad in dit prachtige huis, zeker het zwembad zal moeilijk te overtreffen te zijn.
Maar niet getreurd, we MOETEN een keer terug voor het Mysterie van de Gesloten Deur. Er is namelijk een deur die mij heeft bezig gehouden. Afgesloten en er staat private op. Waar ik er normaal gesproken niet op zou letten, heeft het mij bij deze villa wel beziggehouden en heb ik een scala aan mogelijkheden (in mijn zeer uitgebreide fantasie) de revue laten passeren, ook omdat het gezien de indeling van het huis veel groter moet zijn dan een normale kast.. Raadsels, raadsels….
Even na twaalven gaan we op weg. We kunnen om vier uur in onze villa voor de komende tijd en we besluiten de route binnendoor te nemen.
We zien een heel ander Florida dan we zo gewend zijn. Grote gebieden met sinaasappelbomen, uitgestrekte velden waar maar enkele huizen te vinden zijn. Soms doet het zelfs een beetje aan zuidfrankrijk denken…
Maar we zien ook veel slecht onderhouden gebieden waarbij je je verbaast dat mensen er wonen. Behalve het gemeentehuis en de kerk; daar is wel aandacht aan besteed zo te zien.
Onderweg lunchen we bij Applebee’s. De gerechten smaken prima en alhoewel ik het bij een appetizer houd, moet ik de helft laten staan. Wat een porties!
Daan is erg onder de indruk van Flavia, een prachtig meisje dat ons bedient. Als ze komt vragen of hij nog een refill wil, zegt hij met een knipoog; “Zie je, het eerste contact is al gelegd”. Ik moet zo lachen en zal het jammer vinden als zijn plannen om volgend jaar met vrienden op vakantie te gaan ipv met ons echt doorgaan.
Blik naar rechts; een mooi onderhouden stadhuis.Blik naar links, heel wat minder mooi.
We rijden verder en na een tijdje merken we goed dat we in de buurt van Orlando zijn, het wordt een stuk drukker. RJ vindt dat hij een DQ verdient, maar de liefde met de blizzard wordt danig op proef gesteld. Waar in de outlets gewoon geen stroom was, is er nu een probleem met het vanille-ijs apparaat. Onverrichter zake komt hij dus terug de auto in.
Even later rijden we het terrein op, we zijn benieuwd naar de villa en blij met wat we zien.
Geen “aparte” inrichting;maar wel heel mooi en echt Amerikaans. Met mooie kamers en een mooi uitzicht vanuit het zwembad over een grote vijver waar je ’s avonds de zon ziet ondergaan. Topper in de villa is de film- en gameroom met onder andere Pacman!! Dat vond ik geweldig als kind! En na een paar spelletjes, waarbij ik me tot grote schrik van mezelf, hard “Nu ik” hoor roepen tegen mijn kinderen, blijkt dat ik nog altijd fan en bloedfanatiek ben.
kamer van mama volgens de kids, en RJ knikt instemmend
We gaan inslaan bij de Publix en nemen avondeten mee. Ik sla over want ik voel me niet zo lekker. Na het eten zakken we onderuit om film te kijken, dirty grandpa. Een comedy met Robert de Niro staat in de aankondiging. Nadat ik met het schaamrood op mijn wangen Fleur het een en ander heb moeten uitleggen, dirigeer ik haar braaf naar Disney channel. Robert de Niro is minder braaf dan we van te voren dachten.
Na de film gaan Daan en Fleur boven onderhandelen over wie welke kamer krijgt. Wij kiezen het hazenpad en genieten even van wat tijd samen op het terras voor bij ons ook het licht uitgaat.
Vandaag gaat RJ golfen op de baan hier in Cape Coral om zijn nieuwe golfwatch uit te proberen. Maar eerst hoognodig tanken; een blij gezicht aan de pomp, kom er in Nederland maar eens om.
Happy man!!
Fleur heeft de verhalen over rijden in de golfkar gehoord van Daan en gaat vandaag mee. Officieel mag het niet, maar RJ is wat dat betreft een stuk dapperder dan ik en probeert het gewoon. Dus scheurt Fleur even later over de golfbaan, op 1 paaltje na is dat best goed gegaan. Zelf vindt ze uiteraard dat ze nu kan autorijden.
Ik heb een totale relaxochtend en lees mijn boek in een ruk uit, heerlijk. Niet te lang in de zon want ik begin een ernstige gekookte-kreeft-look te ontwikkelen.
We skypen met het thuisfront en appen met Ian die nog op vakantie is. Met Shy gaat het ook erg goed horen we. Haar oppasouders zorgen goed voor haar; pate, lekkere hapjes en spelen; die wil niet meer naar huis.
Omdat dit de laatste dag hier is, moet er nog even van het zwembad geprofiteerd worden. Fleur heeft RJ zover gekregen dat hij samen met haar een nummer synchroonzwemmen doet (iets met een vingertje en erom heen winden). Uiteraard maakt de hoffotograaf hier graag kiekjes van, want dit is een ‘once in a lifetime’ gebeurtenis en je moet altijd de voeding voor sinterklaassurprises bijhouden.
Na het shopdebacle van afgelopen keer, gaan we op verzoek van RJ nog eens naar de Miromar Outlets. Eerst op een drafje naar de DQ voor de stroom weer uitvalt……
………en dan heeeeeeerlijk shoppen. Het is inmiddels 36 graden en je ruikt het asfalt gewoon als we de weg oversteken …
Wie, oh wie is de Happy Shopper bij ons.. 😉
In de avond hebben we gereserveerd bij Texas Roadhouse. Heerlijk gegeten en dames…..als jullie hier komen…het belangrijkste woord is Jamaican Cowboy.
Red RJ: Tja … De porterhouse was goed, maar ik blijf het toch echt minder vinden dan de Outback !
Aangezien de bunnies hier in huis veel te vrijpostig worden, verhuizen we morgen naar Orlando.
Vandaag komt het andere verjaardagscadeautje van RJ, de TomTom golfwatch en we blijven wachten tot het pakketje wordt geleverd. Dus heb ik ook tijd om de hoognodige was weer te doen. En in Amerika word ik daar oprecht heel gelukkig van. Nu zal ik vast een supermuts zijn, maar dat kan me niets schelen. Als die apparatuur die ze hier hebben in de koffers zouden passen, nam ik ze mee. Alles past er in en op topsnelheid is het klaar. Kleine wasjes, grote wasjes, je doet ze in de …..
Uiteraard wordt er ook nog heerlijk gezwommen
En er ligt iets op de BBQ …
Een beetje op tijd want anders missen we de boot. We gaan met de Banana Bay Tour Company een dolphin and sunset cruise doen. Captain JR en tweede man Dave doen er alles aan om het ons naar de zin te maken. Op zijn Amerikaans juichen we mee en op zijn Pubers schamen de kinderen zich, zoals gewoonlijk, helemaal dood voor ons.
We varen eerst langs prachtige huizen de haven uit.
Een winkel midden in het water, 24/7 open. Degene die hier werkt wordt afgezet, blijft hier 4 hele dagen en wordt dan afgelost door een andere werknemer.
Al snel spotten we de eerste dolfijn.
Hele kolonies vogels waaronder de roze lepelaars. Prachtig gezicht als ze opvliegen, dan zie je de kleuren nog beter.
De brug naar Sanibel
En dan hebben we zo’n geluk! We komen bij een nursery groep; een groep moeders met baby. Een hoop oh en ah en wat terecht. Ze spelen, zwemmen en het kleintje springt regelmatig boven water, wat een magnifiek gezicht. We blijven foto’s maken en filmen, krijgen er geen genoeg van.
Voor de echte liefhebbers ijn hier de 4 filmpjes maar met name bij het tweede en vierde filmpje zie je het kleintje goed.
De groep zwemt bijna een kwartier lang met de boot mee, we vergapen ons.
Je zou bijna vergeten dat er ook een prachtige zonsondergang te zien is die de lucht en het water geweldig mooi kleurt.
Deze prachtige natuur, geluidjes van de dolfijnen en de ondergaande zon zorgen gewoon voor een bouquetreeksgevoel. Paradijs op aarde!
Terug bij de kade helpen JR en Dave ons charmant uit de boot. Teleton heeft ooit beloofd dat ze in Florida “princess” tegen je zeggen. Maar het aardige: “Watch your step dear” klinkt ook goed. Alhoewel, als ik oplet, doen ze dat alleen bij dames boven een bepaalde leeftijd….zorgen dat ze niet op hun gezicht gaan… In mijn hoofd ben ik 25…spiegel en buitenwereld zien dat anders.
Er is een feestje gaande bij de haven van Cape Coral en we blijven kijken. Drukte, een band die speelt en er wordt zelfs gedanst.
Play that funky music, zingen ze, en RJ en ik zingen vrolijk mee. Daan en Fleur staan al met samengeknepen billen heel hard hun best te doen om er niet bij te horen.
Ze vragen de sleutel van de auto en gaan er al demonstratief naar toe.
Op weg naar huis begint het in de verte flink te onweren en wij sluiten een geweldige dag af met een lekker drankje. Cheers to Florida.
De ochtend begint weer rustig met ontbijt en het lezen van reacties op het blog. Bedankt allemaal! We posten het een beetje om en om op Facebook, taggen elkaar ook, maar op een of andere manier kunnen alleen de gezamenlijke vrienden het dan elke dag zien. We komen er niet echt achter hoe we dit aan kunnen passen, excuses daarvoor! Misschien toch een ommetje maken naar het Geek Squad van de Best Buy … (red RJ: ze wil gewoon nog naar die allernieuwste stofzuigers en wasmachines kijken).
Hoe gaat dat als je jong bent en je hebt cadeautjes gekregen? Precies, je wilt er de volgende dag meteen mee gaan spelen. En aangezien RJ geen gelegenheid voorbij laat gaan dat hij (1,5 jaar…) jonger is dan ik, vertrekt hij, in gezelschap van zijn eigen caddy voor de dag Daan, naar de golfclub Eagle Ridge in Fort Myers.
Daan rijdt zodat RJ zich volop kan focussen op zijn swing.
Even proberen hoe dat nou in zijn werk gaat….
De mannen hebben het gezellig gehad met zijn tweetjes.
Ondertussen op een idyllisch plekje in Cape Coral krijgen twee dames geen genoeg van het zwembad…
Een gesprekje met de overbuurman brengt nieuwe info. Onze villa is inmiddels verkocht omdat de Duitse eigenaar er allemaal ellende mee heeft gehad. Oke, de diamanten in de bank zijn echt Swarovski-stenen, maar met de constructie van het pand was van alles mis. Het zwembad blijkt drie keer opnieuw geplaatst te zijn. De kluis die in het huis staat, durfde de eigenaar niet mee te nemen omdat hij bang was dat bij verplaatsing alle tegels kapot zouden gaan. Als je hem hoort praten, is het een wonder dat de ploeg van “Red mijn Vakantie” nog niet op de stoep staat …
We stappen in de auto en gaan op weg naar Sanibel Island. In de Capitoolgids hebben we gelezen over het J.N. Ding Darling Wildlife Refugee. Een beschermd natuurgebied, vooral bekend om de grote en diverse groepen vogels die hier leven. Je kunt er wandelen, een tramtour doen, kajakken, noem maar op. En deze keer hebben we geluk; we spotten ibissen, visarends, een grote gator die ver weg zwemt; we zien vliegende vissen springen; kortom genieten volop van al het moois. Bij de stenen zie je allemaal krabbetjes en andere kleine diertjes snel wegrennen als je er bij staat. Een grote uitkijktoren met verrekijkers biedt uitzicht op vogels die we nog nooit eerder gezien hebben en ook niet herkennen. Met een goede camera en kennis van dieren (Rick, je had hier bij moeten zijn voor uitleg) kom je hier ogen te kort.
Zie je hem drijven?
Braakgeluiden van de kids…
Er zijn alleen wel overal kleine zwarte beestjes die op je huid gaan zitten. Ze steken niet maar we lopen al krabbend over het pad, heel charmant.
Dan zie ik een samenzwerende blik tussen de twee mannen…dat kan alleen maar mannengrapjes betekenen.. Ik probeer het gevaar nog te bezweren, maar ben al te laat. “Zeg Fleur”, hoor ik terwijl ook Fleur overal wrijft, “die beestjes zitten nu op jouw hoofd in je haar te seksen en het worden er steeds meer.” Ze slaakt een gil, grijpt de autosleutels en Dafne Schippers de tweede trekt een sprint naar de auto waar ze zeker goud mee krijgt. De rest van de avond moet ik regelmatig controleren met de (altijd aanwezige) borstel en de mannen hebben de grootste lol.
Dat kleine zwarte figuurtje ver op de achtergrond is Fleur..
We stoppen bij Ford’s Garage, een Amerikaans restaurant waar alles tot in de kleinste details aan een garage doet denken. Geweldig interieur, alleen daarom al een echte aanrader. De burgers zijn super en ook mijn salade is erg lekker bereid. Let even op hoe ze de keuken en toiletten noemen!
We komen nog net op tijd thuis om Bolt goud te zien winnen en dan gaat voor ons ook het licht uit.
We worden weer erg vroeg wakker; aan het tijdsverschil zijn we duidelijk nog niet erg gewend. Maar zo kunnen we wel de nieuwe dag begroeten met het prachtige uitzicht. We lezen de reacties op het blog; dank voor het meelezen en de gezellige reacties! Als we op ons gemak gedoucht en ontbeten hebben, gaan we plannen maken. We willen graag de Six Mile Cypress Slough Preserve trail lopen. Als we de kids vragen of ze mee willen, overleggen ze verdacht kort… Ze blijven thuis want “zo hebben jullie ook even tijd samen”. Smooth …. heel smooth … ze hebben gewoon nul zin om te gaan wandelen in deze warmte.
En zo gaan we met zijn tweeën op stap, op naar Fort Myers. En ….. met sneakers, men is nooit te oud om te leren. Oke, het meegenomen water heb ik in de auto laten liggen, maar een kniesoor die daar op let.
De boardwalktrail is prachtig aangelegd; de route met gids lijkt me achteraf nog mooier om te lopen. Waar ik in Nederland nog geen mus van een merel kan onderscheiden, loop ik hier als een volleerde Freek Vonk naar wildlife te speuren. De oogst valt wat tegen, geen gator die zich laat zien. Zelfs zij vinden het veel te warm.
We nemen een snelle lunch in de vorm van een gedeeld broodje bij de Subway. Dan rijden we door naar het Gulf Coast Town Center. RJ is eind juni jarig geweest en hij wilde zijn cadeau graag hier uitzoeken. Bij Dick’s Sporting Goods slaagt hij voor nieuwe golfschoenen, golfhandschoenen en sokken. De ballen die ook nog in de aanbieding zijn, kunnen we niet laten liggen. RJ kijkt nog voor speciale golfhorloges, maar slaagt uiteindelijk via Amazon.
De Best Buy (soort grote Mediamarkt) wordt ook nog bezocht. Na door de diverse gangen te zijn gelopen, vraagt RJ of ik nog iets wil bekijken hier….De lieverd…..dat is toch de droom van iedere vrouw, heerlijk neuzen tussen kabeltjes, gadgets en computers (red RJ: ze hebben ook hele mooie wasmachines, strijkijzers en stofzuigers hoor !).
De helpdesk voor als je het niet meer weet…De geeksquad komt zelfs bij je thuis
Blij met zijn cadeaus rijden we naar de haven van Cape Coral, een leuk gebiedje met winkeltjes en restaurantjes. We wandelen wat rond en kopen voor RJ een nieuw Life is Good t-shirt.
Terug bij de villa treffen we Daan en Fleur in EXACT dezelfde houding aan als toen we weg gingen. Er is een verbod op de gemaakte foto, maar het enige bewijs van movement zijn de bakjes en glazen naast hun chillplek.
We duiken het zwembad in; afkoelen, een drankje, sushi en volop genieten. Life IS inderdaad Good … !
Genoeg geluierd, actie vandaag. Na ontbijt en opfrisrituelen gaan we richting Fort Myers waar het zomerverblijf van Thomas Edison (van de gloeilamp) en Henry Ford (van de auto) ligt. Het Edison en Ford Estate ligt aan een lange boulevard met aan weerszijden palmbomen; je waant je zo in de jaren 30 als je aan komt rijden. Een prachtige omgeving, mooi aangelegde tuinen en even mooie huizen.
Binnen kun je bij de infobalie kiezen voor een guided tour of zelf rondlopen met een audiotour. Wij kiezen voor het laatste. Nu denk niet dat onze kinderen fluitend en vol interesse mee gaan; dat zou wel erg idyllisch zijn. Waar Daan nog interesse toont, hebben we bij Fleur andere middelen nodig om enigszins met een blij gezicht mee te lopen. Het redmiddel van deze zomer is ook in Florida volop aanwezig; er zijn Pokemons!! Nog nooit zo blij geweest met die beesten.
Voor we het landgoed bezoeken, bekijken we eerst de uitgebreide tentoonstelling. We vertellen de kinderen over de uitvinding van de gloeilamp. Daan bromt: (zijn mobiel wanhopig aan het bewegen voor de gratis wifi) “Hij had beter de wifi hier kunnen uitvinden”.
Edison was ook een enorme muziekliefhebber; het hele gezin speelde zelf, maar ook muziek luisteren was een grote hobby. Hij heeft diverse grammafoonspelers gemaakt en er staan een paar waar ook platen bij liggen. Fleur komt er bij staan en vraagt wat dat zwarte ding is. Ik voel de rimpels meteen in mijn gezicht springen en mijn botten kraken; zo lang geleden was het niet dat we op platen naar muziek luisterden…..toch? Ik ben gelukkig slim genoeg om die vraag niet hardop te stellen en ik verwerk het maar in stilte. Als ik probeer het uit te leggen wat het is, krijg ik een korte reactie terug: Waarom gebruik je niet gewoon Spotify … Verder houd ik mijn mond maar …
Wat zou dat leuk zijn, in onze tuin een eigen friendship walk!! Voor alle vrienden een eigen tegel, love it!!!
Na het bezoek lunchen we bij Pinchers Crab Shack, een visrestaurant, waar ik me nog net kan inhouden om het bord niet af te likken, zo lekker waren de bestelde garnalen.
Vanmorgen heb ik RJ beloofd dat we na het culturele gedeelte nog naar de outlet zouden gaan (hele, hele diepe zucht nu). Met een stralende glimlach op mijn gezicht geplakt, stoppen we bij de Miromar Outlets en de tocht begint. We gaan wat winkels binnen totdat ik in mijn ooghoek een Kate Spade outlet ontdek!!! Met 80!!!% korting!!!!
Mijn onafscheidelijke BFF die aan mijn arm bungelt protesteert….Je hebt mij toch, heb je aan mij niet genoeg? Vind je me niet mooi genoeg meer, zeg me dan wat ik fout gedaan heb. Maar de 80% korting en de te leuke modelletjes winnen. Nu heb ik een polygaam huwelijk met mijn Kate Spades; een beetje zoals sisterwives, maar dan met tassen.
En…God bestaat echt, ik weet het zeker… Net op het moment dat ik mijn tas heb afgerekend, valt de stroom uit (red RJ: serieus 5 seconden nadat de kassabon uit de kassa kwam …). In de hele outlet. Geen kassa die het meer doet. Zelfs de DQ draait geen ijsjes meer, en daar zouden we na afloop nog een Blizzard halen. En zonder dat ik er ook maar iets voor heb hoeven doen, is het shopfestijn ten einde en gaan we naar huis richting de pool. We spreken af dat we in Orlando ook heus wel nog gaan shoppen; dat duurt nog wel even, die dan leeft, die dan zorgt.
Red RJ: dan maar zelf gemaakte Blizzard thuis in de villa
Niet charmant, maar we hadden zo’n lol samen…
Als we in de avond nog naar de Olive Garden gaan waar we heerlijk eten maar bepakt en bezakt met doggybags naar buiten lopen, zijn we het er over eens. Weer een heerlijke dag in Paradise.
Wat we vandaag gedaan hebben ? Helemaal niks, nada, niente. Toen we de vakantie hadden geboekt, zei RJ dat hij ook dagen erbij wilde waar we lekker konden relaxen; lezen, lachen, kletsen, wat bij de pool hangen. De kids waren in juichstemming.
In de ochtend kwamen de mensen van de management company; vol verwachting klopte ons hart. Ideeën werden al door diverse mensen aangedragen over wie nou de eigenaar zou kunnen zijn; Hans stuurde een foto door, Sanne opperde dat ze vast kwamen casten …
De eigenaar hebben we uiteraard niet gezien, maar het blijkt een Duitser te zijn die veel met artiesten en kunstenaars werkt. In welke tak van sport durfde ik verder niet te vragen.. De meubels en andere attributen zijn allemaal one of a kind en speciaal voor hem gemaakt. We konden ze niet voor thuis ergens in een winkel kopen. Helaas zei Ron van de management company er ook nog bij … Voor de beleefdheid knikken we maar wat semi-teleurgesteld mee, zo jammer… We mogen volgende zondag ook later uitchecken als we willen, ze hebben toch geen nieuwe huurders op die dag.
We pakken zwemkleding en handdoeken en gaan genieten van het zwembad. Er is geen screening zoals bij de meeste andere huizen, maar een of ander speciaal sprinklersysteem dat ook in de Disneyparken ingezet wordt, maar dan speciaal voor een woonhuis. Hierdoor blijven muggen en ander ongediertec weg en die hebben we inderdaad niet gezien/gevoeld.
Het ‘standaard’ verse Publix ontbijtje
Zelfs lunch aan de bar in het zwembad
We proberen toch ook wat in de martelkamer; Daan is serieuzer dan wij ..
We gaan naar de Publix, bbqen (red RJ: dit is pas een echt stuk vlees !)
Waar RJ en ik bij nacht en ontij al klaarwakker naar het plafond liggen te kijken, slapen Daan en Fleur de slaap der onschuldigen tot een uur of half acht. En dat gewoon al de eerste nacht, dat belooft wat.
Na een klein ontbijtje met de hoognodige koffie (red RJ: Starbucks uiteraard) voor mij gaan we meteen op weg. Het is wat bewolkt als we richting Ocean Drive rijden; even auto’s en sfeertje snuiven. Verder slaan we Miami dit jaar over. We rijden midden door het centrum, langs Star Island met de prachtige villa’s.
Onderweg passeren we een heel aantal keren de tol waarbij op grote borden de kosten vermeld staan. Met een Sunpass scheelt het vaak de helft, maar die hebben wij niet. Het gezicht van RJ gaat steeds benauwder staan als hij ziet hoeveel korting hij mist en na de derde tol houdt hij het niet meer. Met piepende banden scheurt hij de afslag af om bij de eerste de beste Publix een Sunpass te scoren. Allebei opgelucht, RJ vanwege de korting, ik omdat de dag gered is ;-).
We stoppen bij Shark Valley midden in de Everglades. We gaan even sportieven en kiezen een wandeling. Dapper stappen we de natuur in met om ons heen allerlei geluiden die ik niet thuis kan brengen. We worden op onze wenken bediend en zien de eerste babygator al liggen in het water. Het is de tijd van nesten en jonkies en moeder is altijd in de buurt heeft de ranger ons net verteld. Enigszins argwanend gaan we dan verder, want we hebben haar niet gezien….zij ons vast wel.
Al snel zien we een grote gator in het water liggen, en iets verderop steekt net langs het pad een klein kopje door het gras, doodstil. Ook hier een babygator en waar zou mama zijn, denken we … Als we doorlopen en omkijken, loopt deze kleine gator op de zo bekende gator’walk’ naar een dode sprinkhaan, die verorberd wordt, waarna hij snel weer het water opzoekt. Wat een bijzondere ervaring !
Krekels van zeker 10 centimeter hoppen vrolijk rond. De trail staat voor een stuk onder water, doorgaan of niet doorgaan, that’s the question. We stappen het water in en ik voel dat er van alles naar binnen stroomt, niet alleen water…. Wij vinden het geweldig, Daan wat minder. Ik hoor hem mopperen tegen Fleur…Echt weer iets voor mam, wat denkt ze hoe mijn Jordans er dadelijk uitzien…
Misschien had ik ook wat betere voorbereidingen moeten treffen hiervoor. De mensen die ik zie hebben allemaal Gemakkelijke Kleding, Bergschoenen plus een Rugzak met Water mee. Ik loop met mijn BFF (Kate Spade tas) door de Everglades… geen water, wel lippenstift…als ik opgegeten word, dan in ieder geval in Style.
Ongeschonden komen we bij de auto en we gaan verder op weg, blij met de airco en drinken.
Naples is de volgende stop. Hier willen we naar Tin City, vroeger de plek waar het vissersleven zich afspeelde, nu een leuk gebiedje met allerlei winkeltjes en restaurants. In de avond zal dit absoluut een gezellige plek zijn en het is zeker aan te raden om er eens te kijken als je ook wilt lunchen of dineren.
Net op tijd stappen we in de auto want er barst een enorm noodweer los. Aan barre omstandigheden herken je een echte die-hard fan want RJ ziet een Dairy Queen en laat zich niet tegenhouden. Behoorlijk nat maar met zijn eerste Blizzard duikt hij de auto weer in.
De laatste kilometers naar de villa verlopen gladjes en dan komen we bij ons verblijf voor de eerste week aan. Tja, wat moet je hier nou op zeggen….. Niet het idyllische, romatische boerderijtje dat ik in frankrijk voor ogen had….
We hadden natuurlijk foto’s gezien en waren weg van het zwembad en de ligging. Het huis heet Rockstar en doet zijn naam eer aan. Als we binnenkomen staat de muziek zachtjes aan en branden er gezellige lampjes. We schieten in de lach en zijn daar het eerste uur ook niet mee opgehouden. Zebrabanken die op spiralen staan zodat ze schommelen als je er op beweegt, “diamanten” in de banken die schitteren als er licht op schijnt, barkrukken met vleugels.
Oh my God….redden wie zich redden kan….
Daan’s reactie omschrijft alles… (Sorry voor het taalgebruik, ik probeer echt op te voeden…) : “Dit is gewoon een f*cking (sorry, sorry) dependance van de Playboy Mansion, komen die Bunnies ook nog ???” en Hugh Hefner jr ploft tevreden op de bank.
Wij kijken onze ogen nog uit en vinden het hilarisch voor een weekje. Morgen komt de managementcompany kennis maken; ik ben toch echt erg benieuwd naar de gedachten achter deze inrichting.
We facetimen nog even met het thuisfront die spontaan de slappe lach krijgen en opmerkingen maken die ik niet in het blog zal plaatsen. Daarna duiken Fleur en RJ nog even het prachtig verlichte zwembad in.
Zijn er ook nadelen aan dit huis hoor ik u vragen… Ja dus…
Wat dachten jullie van een raam bij het douche zonder gordijn voor een “Maar buurman, wat doet u nu” moment
Of gezellige huisraad voor de uitdagende pubermomenten..
En last but not least…..een weegschaal!!! Pontificaal aanwezig!! Val om zeg, spelbrekers hier…
