Florida Juli 2015

De wekker gaat weer vroeg en om even voor achten zitten we al in de auto, op weg naar St Petersburg. Er staat een Segway toer op de planning die we in Nederland al geboekt hebben. Wij hebben er zin in maar de weergoden niet en het begint steeds harder te regenen. Na overleg met de segwayman besluiten we om dit te skippen, gelukkig kunnen we gewoon een nieuwe afspraak maken.

Na zo’n lange rit willen we niet meteen omkeren en bedenken we overdekte activiteiten. We beginnen met het nabijgelegen Dali museum en daar krijgen we zeker geen spijt van! We sluiten aan bij een toer en door de uitleg zien we steeds meer boodschappen en betekenissen in de schilderijen. Vooral bij zijn surrealistische schilderijen waar hij toch zeer bekend om staat, is de uitleg erg interessant. Zijn schilderij van Abraham Lincoln zorgt zelfs bij de kinderen voor verwondering. Want van veraf of door een spiegel gekeken, zie je inderdaad Lincoln. Maar loop naar het schilderij toe en het beeld verandert. Prachtig om te zien!

Voor de kids is er een speurtocht en Fleur doet er enthousiast aan mee. Later halen we ook nog de audiotoer om nog meer info te krijgen. Het gebouw zelf is ook mooi en bij redelijk weer is de tuin ook een aanrader.

Als we even na de middag weg gaan, hangen we uiteraard ook onze wensen aan de wensboom; nu hopen dat ze uitkomen.. Tot mijn verrassing wensen de kids geen dingen voor zichzelf; ik dacht al dat er een soort van sinterklaaslijst aan de boom gehangen zou worden, maar dat had ik toch verkeerd ingeschat. Alhoewel Daan dan het zekere voor het onzekere neemt en wel snel vermeldt dat de nieuwe game die in november uitkomt in de decembermaand wel zeer gewaardeerd zou worden…

Het is lunchtijd en in plaats van een bekende keten, kiezen we voor een lokale plek waar we heerlijk eten.

Dan zijn de kids aan de beurt en in de regen die vrolijk blijft stromen rijden we langs Tampa Bay naar het aquarium in Tampa. Er zijn meer mensen op dat idee gekomen, maar we kunnen genoeg bekijken en aanraken. Hoewel het aquarium een ietwat verouderde indruk maakt, is er meer dan genoeg info te vinden en krijg je bij binnenkomst een overzicht van allerlei extra activiteiten die die dag geboden worden. We maken veel foto’s en het aanbod van dieren is groot. Als we zeggen dat deze dieren in de zee leven waar wij in gestaan hebben, kijken de kids toch wel even met een vies gezicht. Ze zijn niet zo gek op glibberige beesten tussen hun tenen.

 

En zo rijden we rond half zes na een volle dag weer terug. De segway toer is een beetje vergeten, want het is weer eens bevestigd dat Florida voor iedereen veel te bieden heeft; waar je belangstelling ook naar uit gaat.. Florida does have it all!!!

Note… de laptop heeft ook besloten dat hij vakantie heeft verdiend en heeft zijn beeld definitief op zwart gezet. We proberen nu de weblog op de iPad te maken, maar mocht het beeld wat afwijken, weten jullie waar de oorzaak ligt.

Het is weekend en we zitten ook helemaal in de weekendmodus. We staan wat later op en doen net een tandje rustiger dan anders. De kids wilden eens graag donuts eten als ontbijt dus ipv de gebruikelijke aardbeitjes halen we een keer donuts bij Dunkin’ Donuts. Een hapje is lekker, maar persoonlijk is het niet mijn favoriet; dit is een eenmalige actie als het aan mij ligt.

We skypen met thuis en Fleur laat opa en oma het hele huis zien. Toch geweldig dat dit mogelijk is en dat ze zo precies kunnen zien waar we zijn. Helaas krijgen we ook verdrietig nieuws van het thuisfront te horen en mijn moeder sluit af met, zoals moeders eigen is, wijze woorden: “Zorg dat je van elke dag optimaal geniet, want je kunt de tijd niet nog eens over doen.” En ter plekke lijkt het alsof er een knop omgaat. Genieten van al het moois wat het leven te bieden heeft en niet meer bezig zijn met het eventuele oordeel van derden. Wat dat betreft is de Amerikaanse manier van met elkaar omgaan toch veel fijner. Mensen zijn beleefd, geduldig en behulpzaam en wat me vooral opvalt is dat iedereen gewoon met zijn eigen zaken bezig is. Niemand is op elkaar aan het letten met bijbehorend oordeel, iedereen is blij als het een ander goed gaat en ik zie ook niemand andere mensen onbeschaamd aanstaren. Je hoort wel eens zeggen dat mensen Amerikanen overdreven vinden, maar ik weet wel waar mijn voorkeur naar uit gaat!

RJ wil ons meenemen naar een foodcourt en zo rijden we rond de klok van één naar de Florida Mall. We weten niet wat we zien als we bij de foodcourt aankomen; wat een keus weer. Zover je kunt kijken, zie je eetzaakjes en er is voor ieder wat wils. Nadat we allemaal gegeten hebben stelt RJ onschuldig voor om nog ‘even’ langs de winkels te lopen nu we er toch zijn. Vooropgezet plan of spontane ingeving ? Overal zijn aanbiedingen en Daan scoort nog een broek waar hij heel blij mee is, en ook voor Levi scoren we heel goed ! Bij Godiva trakteer ik RJ op de aardbeien in chocolade waar zijn moeder hem vaker mee verraste en hij smult! Na drie uur hebben we nog maar de helft van de Mall gehad, maar we houden het voor gezien.

In de rij voor de kassa; waarom neem je je hondje niet gewoon mee ? ‘Ach, hij wil niet graag alleen zijn’.

Je naam wordt gewoon op de deur van pashokje geschreven

Na de International Drive wil RJ ons ook graag de ‘192’ laten zien, want anders heb je Orlando niet echt ‘beleefd’, volgens hem. Dus we gaan van stoplicht naar stoplicht, van motelletjes naar restaurantjes en (heel veel) giftshops, supermarkten en zelfs meerdere kerken; vraag me af of voor de hoeveelheid aan kerken een onderliggende reden is … ?

We besluiten om wat kleins te halen bij de Publix en zien dat ze hier zelfs een ‘Meat Manager’ en een ‘Assistent Meat Manager’ hebben; ze houden van mooie titels hier ! We eindigen met een gezellige filmavond (red RJ: Transformers 4 Age of Extinction).

Zondagochtend heeft RJ een afspraak om te golfen (red RJ: op de Championsgate baan; prachtig aangelegd met overal meertjes inclusief alligators) met een collega die ook hier is met zijn gezin en Fleur en ik duiken het zwembad in om daar de eerste twee uur niet meer uit te komen. We hebben bezoek en als ik de foto naar RJ app, blijkt hij familie tegen te zijn gekomen bij de ingang van de golfbaan. Onze kraanvogel is beledigd dat hij geen eten krijgt en loopt door naar het volgende huis. Even later zien we roofvogels hoog boven ons vliegen en het worden er steeds meer.

Als RJ na twee uurtjes weer thuis is, springt hij er meteen bij. Heerlijk in dit mooie weer! De kids hebben een luiermiddag op het programma staan met Transformers 1 t/m 4 en wij maken ons op voor de tweede ronde shoppen, nu bij de Mall at Milennia. Een prachtige Mall vind ik het en terwijl RJ vooral oog heeft voor wat er in de etalages ligt, bekijk ik de mooie bouwstijl; ieder zijn ding;-)

Op een plein in het midden van de Mall danst een klein meisje alsof niemand kijkt en ik geniet van het kleine mupje, konden we dat gevoel maar vast blijven houden als we ouder worden. Nog wat beter kijken en ik zie dat het plein de vorm van een kalender heeft, allemaal erg mooi gemaakt en ik probeer het vanaf de tweede verdieping vast te leggen.

We slagen erg goed en ondanks het late tijdstip in Nederland maken we foto’s en appen we met de kids thuis…. Hoe vind je dit, die linkse of die rechtse, hoe bedoel je foto’s laden niet er staat een blauw vinkje, in een andere kleur? M of L?…. En zo gaan we met de armen vol richting kassa. Alles in de uitverkoop en RJ zou RJ niet zijn als hij snel online nog een kortingscode vindt en we de rekening nog aanzienlijk lager zien worden. Ik begrijp steeds beter waarom mensen hier ruimte in koffers laten of nog beter, extra lege koffers meenemen. Topsport is er niets bij.

We willen even een hapje eten (red RJ: Ik wilde graag PF Changs eindelijk eens proberen) en lopen via de Cheesecake Factory langs The Capitale Grill. RJ wordt door de gedachte aan hun steaks naar binnen gezogen en we krijgen geen spijt. Overheerlijk allemaal (red RJ: dit is niveau NY steakhouses, daar kan geen Outback tegenop) en de bediening is onvoorstelbaar; je wordt hier echt in de watten gelegd. Cocktails, wijn (en desserts) kies je op de iPad. We krijgen gratis twee sides om te proeven bij het hoofdgerecht en aan het eind van de maaltijd willen we (kunnen we) jammer genoeg geen dessert meer. Niet getreurd, bij het afrekenen krijgen we een zakje mee, keurig met bestek, met een klein proeverijtje van desserts voor thuis!!

De maan laat zich inmiddels zien en de kids willen graag iets van de Mac (niet moeilijk te vinden hier), en als we thuis aankomen treffen we de kids in exact dezelfde houding aan als toen we weg gingen. Het woord relaxed geven zij een totaal nieuwe betekenis, maar dat mag als het vakantie is.

Om zeven uur staan we allemaal op en springen onder de douche. Niks langzaam wakker worden met koffie, de adrenaline doet wonderen. Hier heb ik zo ontzettend naar uitgekeken! De boeken van Harry Potter heb ik verslonden; de “Wizarding World” in het echt bezoeken is dan ook het summum. Via www.attractiontickets.de hebben we tickets gevonden die twee weken ongelimiteerd toegang geven tot Universal en waterpark Wet ’n Wild voor de prijs waarvoor je normaal gesproken twee dagen toegang krijgt tot Universal, een goede deal dus en zeker de moeite waard om deze site in de gaten te houden.

Als we aankomen is het hard aan het regenen. RJ stelt nog even voor om misschien een andere dag terug te komen, maar ik ben niet meer te houden. En gelukkig maar, want de regen stopt snel en met een temperatuur die redelijk te doen is, lopen we even later het park in.

We worden verwelkomd door Minions, DE hit op dit moment. Hoe leuk ook, ons doel is Harry dus we lopen door. En ja hoor, een eind verderop zien we vanuit de verte al de nachtbus en kloppen we aan bij Grimmauld Place, waar Knijster boven uit het raam komt kijken.

Ik ben al behoorlijk enthousiast, maar als we door de muur op de wegisweg uitkomen, sta ik, en veel mensen met mij, gewoon even met open mond te kijken. We zijn gewoon echt in de wereld van Harry Potter gestapt. Elk item is zorgvuldig nagemaakt, overal zie je de kleinste details, zo uit een boek en film tot leven komen. Ik fotografeer, film, kijk ademloos rond en ik wil hier gewoon niet meer weg. Met oudste dochter Sanne (ook compleet, over the top fan van Harry Potter) onderhoud ik een hotline via de gratis Wifi in het park. En zo gaat er thuis in Limburg, dik 7000 km verderop, ook iemand compleet uit haar dak.

De kinderen nemen een ijsje bij Florian Fanielje en ik bestel een groot glas boterbier. Helemaal niet zo lekker, maar ik drink het tot de laatste druppel op. Je kunt toverstafjes kopen met een map waarmee je op veel plekken in de toverwereld van Harry Potter magische dingen kunt laten gebeuren.

Ik wil met ieder personage op de foto en Daan vraagt of er eigenlijk nog iets is waar ik me voor schaam…nee dus. Nu even niet, ik ben tijdelijk ontoerekeningsvatbaar.

Ik zie kinderen, maar ook net zoveel volwassenen vol overgave met hun stok zwaaien en ik begrijp ze volkomen.

Bij Gringotts staan we in de rij voor de achtbaan. Het mooie is, zoals bij heel veel attracties, dat de wachtrij zelf ook al een ervaring is. Er gebeurt zoveel om je heen dat je niet in de gaten hebt dat je moet wachten. Bij de karretjes aangekomen, neem ik toch maar de exit. Ik ben echt geen fan van achtbanen en gil alles bij elkaar of ben het uur daarna doodmisselijk dus met pijn in mijn hart neem ik het risico toch maar niet. Maar RJ zegt als hij er uit komt dat er echt niks gebeurt en ik spijt krijg dus ik neem ik dapper de single riders rij en stap in het karretje. Het begin is voor mij even doodeng en maak ik bijbehorende geluiden, waarop het meisje naast me bezorgd vraagt of ik “allright” ben, maar daarna is het inderdaad ongelooflijk mooi gemaakt en ben ik blij dat ik het toch gedaan heb.

Aangezien we al vroeg in het park waren, is het nog geen lunchtijd, en pakken we Men in Black en The Simpsons mee voor we gaan eten bij De Lekkende Ketel.

Dan nemen we de trein op perron 9 ¾ naar Zweinstein. Ik raad iedereen aan om deze rit zeker niet over te slaan want ook de treinreis is heel interactief gemaakt. Ook in dit deel van Harry Potter Wereld kijk ik mijn ogen uit.

Fleur en RJ gaan samen in een heel heftige achtbaan en RJ ziet een beetje wit om zijn neus terwijl Fleur vrolijk fluitend eruit komt.

Het is inmiddels 15uur en we besluiten terug te gaan, want het is na de regen, toch wel erg vochtig. Telkens als we bijna de keuze maken tussen exploderen of ter plekke smelten, komen we winkeltjes tegen MET airco waar we even op adem kunnen komen.

Thuis doen we even de voeten omhoog waarna we Texas Roadhouse uit gaan proberen. De pindaschillen die je zomaar op de grond mag gooien, zorgen voor veel enthousiasme bij de kids. En hoewel ze er niet zo van houden, eten ze het toch. Als je zomaar iets op de grond mag gooien, hebben ze er wel iets voor over. We worden naar ons tafeltje gebracht en ontmoeten dan toevallig Twan met zijn gezin. Ik vind het toch wel erg grappig dat je zomaar in Florida mensen van het forum ontmoet. We genieten ook weer van deze maaltijd (red RJ: maar toch echt niet de smaak van Outback) en de bediening die op een gegeven moment een line dance doet zorgt voor sfeer in optima forma. Deze dag kan niet meer stuk en er moet op gedronken worden. Hoe kan dat nou beter dan met een overheerlijke Hurricane Marguerita. Cheers, op Harry!!

We doen het vandaag lekker rustig aan; we zwemmen, lezen, zonnen; heerlijk relaxed dus. Pas na de middag rijden we richting Downtown Disney, een gebied bij de parken van Disney waar restaurantjes en winkeltjes te vinden zijn, uiteraard alles in Disney stijl. Het is niet alleen goed druk, maar ook erg warm ! We wandelen hier rond en zelfs de elektriciteitpalen hebben Disney kenmerken.

Ook laat RJ ons International Drive zien, van begin tot eind. Ik heb de term al vaker voorbij zien komen op Facebook en in blogs, maar kon me er nooit een beeld bij vormen. Het is een hele lange, en ook erg drukke, straat waar je een niet te tellen hoeveelheid restaurants, outlets, hotels, motels, appartementencomplexen, giftshops, midgetgolfbanen (en staat er nou een huis op zijn kop ???) en sinds kort ook het Orlando Eye, Sealife en Madame Tussauds vindt; kortom, alles wat je maar kunt bedenken op entertainment gebied is hier aanwezig (en ja RJ, ook een Dairy Queen ….). Als je alles zou willen bezoeken en bekijken, heb je aan één vakantie echt niet genoeg. RJ gaat heel gelukkig kijken als ik dat hardop zeg, van binnen is hij al aan het plannen… Ik vind de overgang van de rust van de gulfcoast naar de hectiek hier enorm, maar wat heeft Florida als vakantiebestemming enorm veel te bieden zeg!

Er wordt dan ook enorm veel gebouwd in dit gebied; appartementencomplexen en resorts met de meest exotische namen worden uit de grond gestampt en aan de drukte overal te zien, zal er ook genoeg vraag naar zijn.

We vinden het allebei erg leuk om rond te rijden en te kijken en zingen luidkeels mee met de radio. De kids achterin hebben alles gefilmd en gebruiken dit ter onderhandeling. Na de slaapfoto van gisteren, vinden zij dat ze het recht hebben om dit filmpje te plaatsen. Anders, dreigen ze, is het afgelopen met foto’s maken. Dus met gepaste schaamte en enigszins onder druk gezet, voldoen we aan hun eisen…

Bij een kort (ok, toch iets langer dan gepland) bezoek aan de Walmart vallen weer wat zaken op; de grote keus aan ontzettend leuke kaarten én …. een medewerkster met een bordje die snel tussen de ellenlange rijen kassa’s heen en weer loopt om klanten te wijzen waar de kortste rij is, geweldig!

En dan die vlaggetjes… Op veel plaatsen langs de weg staan kleine vlaggetjes in verschillende kleuren. In eerste instantie dacht ik dat er iets van een optocht of zo (als rasechte Limburgse een logische gedachte) langs gekomen was of dat het restanten waren van een feest, maar de vlaggetjes blijken plekken waar ondergrondse voorzieningen zoals bijvoorbeeld water- of elektriciteitsleidingen liggen te markeren. Ik vraag me af wat er gebeurt als mensen die vlaggetjes (als grapje ?) verplaatsen.

We BBQ-en heerlijk buiten bij het zwembad en horen de krekels steeds harder tjirpen. Als ik opzij kijk, zie ik een rij villa’s met allemaal een kooi erachter. Het was me al eerder opgevallen, maar zo naast elkaar lijkt het wel een dierentuin, alleen dan nu met mensen erin. Ik hoor de krekels (en de andere kruip/sluip/glibber dieren die daar ongetwijfeld zitten) al met elkaar praten… Heb je die kooi daarachter al gezien? Zo leuk, ze hebben jonkies erbij.

’s Avonds kijken we samen film (American Sniper) en gaan een beetje op tijd naar bed; morgen staat Universal op het programma en we willen vroeg vertrekken. Harry Potter, here we come!!!